โคลงทวาทศราศี

บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล >> ห้องเรียน >> ห้องหนังสือ บ้านกลอนน้อย >> โคลงทวาทศราศี

หน้า: [1] ลงล่าง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: โคลงทวาทศราศี (อ่าน 21181 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

Black Sword

ผู้บริหารเว็บ

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535

ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10046

เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ

โคลงทวาทศราศี

« เมื่อ: 26, กันยายน, 2559, 12:18:20 AM »

บ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: โคลงทวาทศราศี

ขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet

   ทวาทศราศี กวีนิพนธ์ของหลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก) เป็นบทประพันธ์ร้อยกรองประเภทโคลงดั้น ที่แต่งขึ้นในทำนองนิราศ กวีได้พรรณนาถึงนางอันเป็นที่รักโดยดำเนินเรื่องไปตามจักรราศี จนครบ ๑๒ ราศี ด้วยโวหารที่งดงามไพเราะ

   คำประพันธ์ที่กวีใช้คือ โคลงดั้นบาทกุญชร ปกติแล้วคำประพันธ์ประเภทโคลงดั้นนิยมแต่งในช่วงอยุธยาตอนต้น เช่น ยวนพ่าย กำสรวลโคลงดั้น ทวาทศมาส เป็นต้น หลังจากนั้นความนิยมจะไม่แพร่หลายนัก กวีหันมานิยมแต่งโคลงสี่สุภาพ^คลิก ในช่วงรัตนโกสินทร์อาจกล่าวได้ว่าแทบจะไม่มีปรากฏวรรณกรรมที่แต่งเป็นโคลงดั้นบาทกุญชรเลย

   ทวาทศราศี ก็คือ ๑๒ ราศี อันได้แก่ ราศีมีน เมษ พฤษภ เมถุน กรกฏ สิงห์ กันย์ ตุล พิจิก ธนู มกร กุมภ์ ทวาทศราศี เริ่มด้วยร่ายประณามพจน์ ๑ บท ตามขนบของการแต่งกวีนิพนธ์ไทย จากนั้นผู้แต่งได้ใช้โคลงดั้นบาทกุญชร พรรณนาเนื้อความการพลัดพรากจากนางอันเป็นที่รัก โดยใช้พระอาทิตย์ดำเนินไปตามราศีต่าง ๆ เป็นตัวเชื่อมโยง โดยแทรกบทชมธรรมชาติและความเชื่อของคนไทยแต่โบราณไว้ด้วย ไปจนถึง ๒๐๓ บท และจบด้วยโคลงสี่สุภาพ ๑ บท

- กวีนิพนธ์อื่นของหลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก) -

• กลบทสุภาษิต ^คลิก
• โคลงนิราศวัดสมุหประดิษฐ์ ^คลิก
• โคลงนิราศวัดรวก ^คลิก

• กลับสู่ห้องหนังสือบ้านกลอนน้อย ^คลิก

รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, 1p, รพีกาญจน์, ตูมตาม, ปลาย อักษร, หนูหนุงหนิง, ลิตเติลเกิร์ล, Paper Flower, กอหญ้า กอยุ่ง, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), โดเรม่อน, มนชิดา พานิช


	บันทึกการเข้า

รวมบทกลอน "ที่นี่เมืองไทย..."
รวมบทกลอน "ร้อยบุปผา"
รวมบทประพันธ์ทั่วไป "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
รวมบทประพันธ์กลบท "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
รวมบทประพันธ์ฉันท์ "Black Sword (หมู มยุรธุชบูรพา)"
กลอนสุภาษิต-คำพังเพย-สำนวนไทย บ้านกลอนน้อย
ลานอักษร มยุรธุชบูรพา

Black Sword

ผู้บริหารเว็บ

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535

ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10046

เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ

Re: โคลงทวาทศราศี

« ตอบ #1 เมื่อ: 26, กันยายน, 2559, 12:29:12 AM »

บ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: โคลงทวาทศราศี

โคลงทวาทศราศี
ผู้แต่ง : หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)

^ร่าย
๏ ศรีศุภสวัสดิทัศนัข สมัครตรัยพิธ ประดิษฐ์เบญจางค์ อุตมงค์เคารพ นบชิเนทรสรรเพชญ์ เสร็จตั้งมนเคารพ นบโลกุตรธรรม์ อันอุดมคุณ สุนทรบวรพัจน์ นบอัษฏางคิกสงฆ์ อริยพงษชิเนารส เคียมบงกชเรณูบาท ดิลกราชันฤบดี๑ ศรีอโยธบูรินทร์ มหินทรยศวรา ปรากฏบวรเดช ทกเกษตรเกรงระยอบ นอบศิโรธเนืองนบ ครบถ้วนทกหน้าพร้อม ต่างน้อมสุพรรณมาลย์ กรานศิระราบถวาย หมายพึ่งมหิทธิเดช สกลเกษตรอาณาจักร สวามิภักดิ์สุจริต จิตสามัคคีถ้วน ล้วนตั้งมนเคารพ จบสมุทรฟ้าดิน ยินพระเกียรติเกรงขยั้น ทั่วทกท้ายทั้งนั้น นอบสลอน ฯ

๑. บญจางค์ประดิษฐ์น้อม	นัขทัศ
นบดิลกชิเนนทร	อธิกถั้ว^๑
คุณพระยิ่งใดจัด	จักเปรียบ ปานฤๅ
ตรัยภพย่อมยิ้มยั้ว	ยกคุณ ฯ

๒. นบธรรมุตม์เทียบไว้	หวังสอน สัตว์แฮ
ภาษิตเสาวนุสุนทร	เสนาะพร้อม
ชักชัคคะ^๒สัตว์นิกร	ทกหมู่
มนกระด้างให้น้อม	เหนี่ยวธรรม์ ฯ

๓. ส่ำสัตว์อันอยู่ด้วย	โดยโม หะเฮย
เชิดช่องช่วยชี้มรรค์	อมรรต์^๓ให้
เฉกรัตนแว่นโส	ภณผ่อง ภพแฮ
ส่องสัตว์สร่างเคลิ้มไคล้	เคลื่อนคลา ฯ

๔. พระล่วงพระล่องล้น	โลกลับ
สู่อมฤตโยฬา	ริกล้ำ
แผ่พระเดชตลอดกัป	กล่าวยิ่ง คุณแฮ
ไตรภพเพียงฟ้าค้ำ	คั่งคุณ ฯ

๕. แสดงอรรถทกสิ่งล้วน	เลิศไตร ภพเฮย
ปิดบาปเปิดคลังบุญ	บอกไว้
สวนส่ำพรรคเพนัย-	สัตว์^๔สร่าง โศกแฮ
แบ่งสุขแผ่ให้ถั้ว	ทกสถาน ฯ

๖. ปริยัติธรรมสว่างแจ้ง	เจิดจิต
เสนาะสดับใดปาน	เปรียบเถ้า
คำนวณคะนึงคิด	คฦาน^๕คร่ำ เช้าแฮ
เตือนกระมลเร้าเฝ้า	ฝึกแด ฯ

๗. ใครสดับดับส่ำร้อน	เริงระงับ
เย็นยิ่งสินธุกระแส	สมุทรล้น
คุณท่านเปรียบใดนับ	เสมอคู่ ควรเฮย
ตรีภพตวงถ้วนพ้น	เพียบเพ็ญ ฯ

๘. เตือนสัตว์ให้สู่ห้อง	หนสรรค์
รอนเกลส^๖มารเข็ญ	เขตขั้น
หลบเลี่ยงหลีกพักตร์ผัน	ยินพ่าย แพ้แฮ
เกรงไป่อาจกั้นต้อน	ต่อผลาญ ฯ

๙. จำแนกแจกจ่ายให้	ห่อนหวง บุญแฮ
ใครใคร่กุศลแสวง	สืบสร้าง
คือเกษตรเกษมดวง	ฤดีเจต- นานา
ห่อนนิราศร้างค้าง	ขาดประสงค์ ฯ

๑๐. น้อมศรีระเกศก้ม	กรรพุม หัตถ์แฮ
ครบวจีกายจง	จิตพร้อม
ถวายสราพก^๗ชุมนุม	จตุรยุค^๘
ประณตประณามน้อมด้วย	ดุษฏี ฯ

๑๑. เดชท่านได้ปลุกเปลื้อง	ปลดเข็ญ
ปฏิบัติบุญทวี	เพิ่มไว้
จัดคู่นับคู่เป็น	สี่คู่ ควบแฮ
สังปเยก^๙ถ้วนได้	อัษฏางค์ฯ

๑๒. ฝึกจิตท่านอยู่ด้วย	เดชบุญ
นับมรรคผลจัตุรางค์	สี่ขู้
จุลอุบัติเรกคุณ^๑๐	ควรนอบน้อมหา
แปดส่ำสุทธิอ้างผู้	ผ่องญาณ ฯ

๑๓. คำนวณประกอบด้วย	เคารพ
ประณตนมัสการ	ค่ำเช้า
หวังคุณประโยชน์จบ	ทกสิ่ง
สรรพพิบัติร้อนเร้า	เร่งคลาย ฯ

๑๔. ไตรรัตนยิ่งแก้ว	ตามถวิล ใดเฮย
เบญจรัตน์คะนึงหมาย	มากล้น
คุณท่านยิ่งใดจินต	จนเปรียบ เสมอแฮ
เหลือโลกย์เลอหล้าพ้น	พากย์คุณ ฯ

๑๕. อนึ่งนบระเบียบเบื้อง	บานบง กชแฮ
แห่งดิลกราชาสุนทร	ประเสริฐแท้
อินทรมหิทธิยศทรง	คุณยิ่ง เกียรตินา
เพี้ยงสุริยเปลื้องแปล้	เปล่งสี ฯ

๑๖. ผดุงราษฏรสิ่งร้อน	ระงับเข็ญ
ทกเกษตรธานี	เนื่องน้อม
แผ่พระเดชให้เย็น	ทกประเทศ
เริงทวีปแพร้วพร้อม	พรั่งสกล ฯ

๑๗. ดินฟ้าสาคเรศเลื้อง	บันลือ
ปรปักษ์สดับข่าวซรน	ซรบ^๑๑หน้า
ภัยเพียงมฤตยูคือ	เข่นชีพ
จบสี่ทิศหล้าฟ้า	เฟื่องขจร ฯ

๑๘. ญาณยิ่งประทีปแก้ว	ส่องหน
โอภาสทิศาดล	ทกด้าว
ใครซื่อท่านเพิ่มผล	แผ่สุข เสริมแฮ
ใครคดใครร้อนเร้า	เร่งลาญ ฯ

๑๙. ใครชอบปลงทุกข์เปลื้อง	ปลิดเข็ญ
ยกย่องศักดิทาน	ยศให้
ทิวรัต^๑๒หนาวเย็น	ทกเมื่อ
พระเดชปกเกล้าไว้	ห่อนวาย ฯ

๒๐. เผยพระเกียรติเผื่อป้อง	ทุกสถาน
ผาสุกทกทวยหลาย	ทั่วถ้วน
ทกเทพทกไพรวาน^๑๓	สฤทธิยศท่านแฮ
คุณท่านเลอฟ้าล้วน	เลิศเพ็ญ ฯ

๑. ถั้ว (ทั่ว) เป็นคำโทโทษ
๒. ชัคคะ (แผ่นดิน)
๓. อมรรต (ไม่ตาย ในที่นี้หมายถึง นิพพพาน)
๔. เพนัยสัตว์ หรือ เวไนยสัตว์ (สัตว์ที่ควรแนะนำสั่งสอน)
๕. คฦๅน (ครืน)
๖. เกลส (กิเลส)
๗. สราพก แผลงมาจาก สาวก
๘. จตุรยุค คือ ยุคทั้ง ๔ ในวรรณคดีสันสกฤต ได้แก่ กฤตยุค, ไตรดายุค, ทวาบรยุค, กลียุค
๙. สังปเยก (สังเขป)
๑๐. จุลอุบัติเรกคุณ (การบังเกิดของเล็กคือ อริยสัจ ๔)
๑๑. ซรน ซรบ (ซบหน้าด้วยความเศร้าโศก)
๑๒. ทิวารัติ หรือ ทิวาราตรี (กลางวันและกลางคืน)
๑๓. ไพรวาน น่าจะมีความหมายเท่ากับ ไพร (ป่า) แต่ที่เป็นไพรวาน ก็เพื่อรับสัมผัส

รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, รพีกาญจน์, ตูมตาม, ปลาย อักษร, หนูหนุงหนิง, ลิตเติลเกิร์ล, Paper Flower, กอหญ้า กอยุ่ง, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), โดเรม่อน


	บันทึกการเข้า

Black Sword

ผู้บริหารเว็บ

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535

ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10046

เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ

Re: โคลงทวาทศราศี

« ตอบ #2 เมื่อ: 27, กันยายน, 2559, 12:03:44 AM »

บ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: โคลงทวาทศราศี

   ๒๑. เทพทุกโสฬส^๑ชั้น ใดใด ก็ดี
   พาสพ^๒โสตเนตรเป็น ทิพย์แผ้ว
   ทรงคชเศวตตรัย เศียรสถิต
   กุมวชิรแก้วแพร้ว พรั่งแสง ฯ

   ๒๒. อัญขยมชุลิศท้าว ธาดา
   ทรงมหฤทธิแสดง เดชเต้า
   เลออาสน์หงสพา- หนระเห็จ
   เรืองฤทธิ์เขจรถั้วเถ้า^๓ จบขจร ฯ

   ๒๓. นบอิศวรสมเด็จท้าว ธำรง
   ไกรลาสพื้นสิงขร เขตแคว้น
   เถลิงอาสน์พฤษภทรง สกนธ์เศวตร^๔
   คณกินรเฝ้าแหน้น หนั่นหนา ฯ

   ๒๔. นบน้อมสาคเรศเฟี้ยม แฝงชล
   จตุรกรครวี^๕อา- วุธแกล้ว^๖
   เถลิงเวทย์พาหน มหิทธิศักดิ์
   เหินโพยมไคล้แคล้ว คลั่งคลา ฯ

   ๒๕. นบโท^๗พำนักนิ์เกื้อ เกิดกาย ก่อนแฮ
   คุณยิ่งคุณใดหา เปรียบเถ้า
   อาจริยุปทธยาย^๘ สี่หมู่
   คุณท่านก่อเค้าให้ แห่งตน ฯ

   ๒๖. เดชประกาศกู่ก้อง กรรพุม หัตถ์แฮ
   โอเทศ^๙บำบวงบน บอกน้อม
   แทนเทียนธูปเกาสุม เสาภุตม์^๑๐
   สวัสดิ์สฤทธิพร้อมได้ ดั่งขอ ฯ

   ๒๗. จุ่งประสาทสุทธิด้วย เดชคุณ ท่านนา
   เชิญเพิ่มปัญญายอ ยกให้
   ศีลสามสิ่งเสกทุน ภพน่า
   จุ่งสฤทธิพร้อมได้ ดั่งปอง ฯ

   ๒๘. อัปมงคลอย่าแผ้ว พานพะ
   สิ่งโสภมงคลจอง จิตนั้น
   จุ่งช่วยขจัดอะ กุศลทุเรศ^๑๑
   รจน^๑๒ร่ำรักร้างกลั้น กลัดทรวง ฯ

   ๒๙. แสดงสุริเยศย้าย ราศี สถิตเฮย
   แสดงรักนิราดวง สวาดิชู้
   โทเพธทวีปนี รวมร่วม รังนา
   พิลาปรักขู้^๑๓ร้าง ร่ำครวญ ฯ

   ๓๐. ร้อนร้อนนน่วมเนื้อ หนังผิว เผ่าแฮ
   นึกนึกพธูสงวน ก่อนสร้าง
   เนาเดียวนิทรแดหวิว ไหวสวาดิ
   ว้าเหว่อุรอ้างว้าง หว่าใจ ฯ

   ๓๑. สุริเยนทรยาตรเยื้อง สู่มิน
   เปล่งปล่อยรังสีไข จัดจ้า
   คิมหฤดูสินธุ พรรษเผือด
   ร้อนรัดยิ่งหน้าร้อน รุ่มรุม ฯ

   ๓๒. ปฐพีชลเหือดห้อง ห้วยละหาน เหวเฮย
   ก้านกิ่งสลึก^๑๔ทุม^๑๕ โหดแห้ง
   เหี่ยวห่อสลดปาน ปิ้มเทวศ ครวญแฮ
   แล้งรักยิ่งน้ำแล้ง ลดคลอง ฯ

   ๓๓. คอยพธูสังเกตถ้า ลักขณา สถิตแฮ
   ครวญครั่นพิไรปอง ป่วนไสร้
   สงสารอุระทวา ถวิลโศก
   เสี่ยงกุศลสร้างไว้ ช่างเพรง ฯ

   ๓๔. ร้อนแสงสุริยร้อนโรค เรื้อรัง รักแฮ
   ร้อนแดดชลละเลง ลูบเนื้อ
   ร้อนเสน่ห์สิ่งใดหวัง ปรากฏ แก้ฤๅ
   แสนสลิล^๑๖เกื้อแก้ ห่อนหาย ฯ

   ๓๕. สุริยอัสดงคตคล้อย คลาโพยม หนแฮ
   วายุปถ^๑๗เมฆินท์ราย รอบฟ้า
   เรียมคิดถวิลโฉม เชยสวาดิ เพรงเฮย
   กรรมพรากพิมลหน้าน้อง นิทรไหน ฯ

   ๓๖. บำบวงบุญนาฏเนื้อ นวลลออ
   สาทกโทภิสมัย แมกน้อย
   สมกำดัดสวาดิ์พอ ผ่อนเทวศ จิตแฮ
   บุญอย่าคลาดคล้อยแคล้ว เคลื่อนปอง ฯ

   ๓๗. อาทิตย์สถิตเมษยั้ง ราศี แล้วฮา
   ชลบ่อบางบึงหนอง เหือดแห้ง
   โหยโหด^๑๘รสวารี ทกแห่ง
   พรรษพิรุณหล้าแล้ง ทั่วสถาน ฯ

   ๓๘. สินธูทกแก่งห้อง เหวหิน
   ขัดขอดชโลธาร ขุ่นข้น
   แสงสุริยแผดเผาดิน แดดจัด
   กาษฐ^๑๙วลีก้านต้น สลึกเกรียม ฯ

   ๓๙. สงสารส่ำสัตว์ถ้วน ทวยผอง
   ดาลสลดกำเดาเทียม เทวศเศร้า
   วาริช^๒๐ฤดีปอง พรรษนบ
   เฉกพี่ร่ำเร้าเฝ้า ฝ่ายสงวน ฯ

   ๔๐. ราศีพฤษภสิ้น สู่เม ถุนแฮ
   คะนึงพธูระทดหวน เทวศไห้
   ภาณุมาศปรวนเปร^๒๑ แปรที่ สถิตเฮย
   ห่างเสน่ห์นิทรโอ้ไร้ เริดชม ฯ

๑. โสฬส มีความหมายว่า สิบหก ในที่นี้ หมายถึง สวรรค์ ๑๖ ชั้น หรือ เรียกว่า รูปภูมิ
๒. พาสพ หรือ วาสพ (พระอินทร์)
๓. เถ้า (เท่า) คำโทโทษ
๔. หมายถึง โคนันทิราช ซึ่งเป็นพาหนะของพระอิศวร มีสีขาว
๕. ครวี (ถือ)
๖. หมายถึง พระนารายณ์ ซึ่งประทับอยู่ที่ เกษียรสาคร หัตถ์ทั้ง ๔ ถืออาวุธ ได้แก่ สังข์, จักร, คธา และ ธรณี (ดอกบัว)
๗. นบโท (กราบไว้บิดามารดา)
๘. อาจารย์และอุปัชฌาย์
๙. ต้นฉบับเป็น เทศ เข้าใจว่าที่ถูกคือ เทพ
๑๐. เกาสุมเสาภุตม์ (น่าจะมาจาก ศุภ + อุตฺตม มีความหมายว่า ดอกไม้ที่ดีที่สุด)
๑๑. ทุเรศ (ไกล)
๑๒. รจน (รจนา, เขียน)
๑๓. ขู้ (คู่) เป็นคำโทโทษ
๑๔. สลึก (ใบไม้)
๑๕. ทุม (ต้นไม้)
๑๖. สลิล (น้ำ)
๑๗. ปถ (ทาง)
๑๘. โหด (ไม่มี, ไร้)
๑๙. กาษฐ (ไม้) (กฏฐ - ปาลี, สันสกฤต)
๒๐. วาริช (ปลา, ผู้เกิดในน้ำ)
๒๑. เปร (แปร) ในที่นี้ให้รับสัมผัสได้

รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, ลมหนาว ในสายหมอก, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ปลายฝน คนงาม, ก้าง ปลาทู, ตูมตาม, ปลาย อักษร, หนูหนุงหนิง, ลิตเติลเกิร์ล, ฟองเมฆ, Paper Flower, กอหญ้า กอยุ่ง, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), โดเรม่อน


	บันทึกการเข้า

Black Sword

ผู้บริหารเว็บ

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535

ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10046

เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ

Re: โคลงทวาทศราศี

« ตอบ #3 เมื่อ: 28, กันยายน, 2559, 12:00:28 AM »

บ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: โคลงทวาทศราศี

   ๔๑. สุริยสถิตสี่ถ้วน จักรา ศีแฮ
   ทรวงพี่ครั่นครวญระงม งอดง้อ
   ระทวยเทวศถวิลหา โหยโหก
   เงื่อนมัติปิง^๑ถ้าถ้อ ถั่งฝน ฯ

   ๔๒. บำบวงเทวโลกย์อ้อน อัญขยม^๒
   เพื่อประสบสมรดล หนึ่งน้อง
   กำเดาเดือดแดกรม กรอมเทวศ วายฤๅ
   กำสรดสั่งเศร้าพร้อง พร่ำถวิล ฯ

   ๔๓. อ้าองค์อิศวเรศเจ้า จอมไกร ลาสเฮย
   วานอุษาสมรผิน มุขเยื้อน
   โอษฐ์แจ้งคดีไพ มล^๓พักตร์ น่อยฮา
   พอทราบอรรถแย้มเอื้อน ออกความ ฯ

   ๔๔. เร็วเร็วเร่งรักให้ ทันโหย
   ฤๅว่าเกรงไป่งาม แง่หน้า
   พิมลมุขมาศโชย ชำลัก^๔ แชล่มแฮ
   เชิญช่วยเยื้อนแย้มอ้า โอษฐ์ไข ฯ

   ๔๕. เผดิมกำดัดนักสร้อย สมสงวน สงาด^๕เฮย
   ฤๅว่าเกรงอิศวรไทย^๖ เทพย์ขึ้ง
   วานน่อยแม่เชิญชวน นุชนาฏ
   รับคดีเศร้าซึ้ง สั่งสาร ฯ

   ๔๖. ธตรฐ^๗เลออาสน์ไคล้ คลาโพยม
   หงส์ระเห็จเหาะทะยาน ยาตรฟ้า
   จตุรมุขวิมลโลม ลอบชื่น ชอบฤๅ
   สี่มุขไป่แม้นหน้า หนึ่งสมร ฯ

   ๔๗. รวยรวยระรื่นเร้า รัญจวน ใจเฮย
   จิตปวดปานแผลศร เสียดต้อง
   คอยคู่ผจงสงวน เสงี่ยมพักตร์ ไหนนา
   เสนาะสนั่นก้องห้อง โหกหน^๘ ฯ

   ๔๘. สุริเยศจรจักเยื้อง ยังรา- ศีแฮ
   กรกฏประจำจน จวบสิ้น
   คอยคู่คะนึงหา ยังห่อน พบเลย
   ป่วนอุระร้อนสิ้น ระเด่า^๙ใจ ฯ

   ๔๙. ฤดูวสานต์ผ่อนร้อน โรยพิรุณ
   เทพเบิกวลาหกไข ท่อน้ำ
   หลั่งหลั่งชลาสุน- ทรสะอาด
   มัวเมฆบดฟ้าคล้ำ เคลือบสี ฯ

   ๕๐. รามสุรินทร์^๑๐ยาตรไหล้ โลมเม- ขลาเฮย
   นางสมุทร์บีบมณี แนบเน้น
   ชำเลืองลักษณ์หวนเห หวนหลบ
   รามสูรเงือดเงื้อเฟ้น ฟาดขวาน ฯ

   ๕๑. ครืนครืนหาวนบฟ้า ฟังเพียง พังแฮ
   ปลาบประกายคัคนานต์ แจ่มจ้า
   ครรชิตอุโฆษเสียง เสียวโสต
   ศัพท์ละเบงก้องหล้า ลั่นวัน ฯ

   ๕๒. ฟังฟ้าเพียงโกรธเกรี้ยว กราดศัพท์
   สะทกสะเทือนพรร- ลึกก้อง
   เสียวโสตสดับดับ ดูอนาถ
   อุโฆษคึกห้องฟ้า เฟื่องครวญ ฯ

   ๕๓. เมฆเกลื่อนอากาศขั้ง^๑๑ ครรชิต
   สังกาศ^๑๒ธุโม^๑๓หวน ห่อฟ้า
   ปิดดวงตะวันมิด มืดพยับ
   พายุป่วนปิ้มหล้า ล่มทลาย ฯ

   ๕๔. ส่ำสาวสุรสร้อยอัป- สรสวรรค์
   แหวกหว่างโพยมขยาย ยาตรฟ้อน
   ช่วยหัตถกระชดผัน ผินขยับ ย่างฮา
   กรายกรีดชระอ้อนถ้า^๑๔ ทอดกร ฯ

   ๕๕. สำราญเจรียง^๑๕รับจ้อง จับระบำ
   จยฬอโนตัด^๑๖สลอน โลดฟ้า
   เฉนียน^๑๗รอบสนุกนิ์^๑๘สำ- รวญรื่น
   ซัดกระเซ็นสร้านซ้ำ สาดสินธุ์ ฯ

   ๕๖. ทวยเทพแสนชื่นช้อย ฉ่ำฝน
   เพลงสวาดิสวรรค์ถลิล วากย์พร้อง
   พิรุณร่วงละอองชล ชะโลกย์
   แสนสนุกนิ์ ณ ห้วงห้อง แน่งสวรรค์ ฯ

   ๕๗. สนุกนิ์สระสมโภคเพี้ยง แมนสรวง
   อิ่มทิพย์นิทรานันท เอนกล้ำ
   ฤๅเท่าสนุกนิ์ดวง จิตร่วม รักแฮ
   สนุกนิ์ยิ่งทิพยน้ำสร้อย สระสวรรค์ ฯ

   ๕๘. สนุกนิ์เสน่ห์น่วมเนื้อ นางผจง
   สนุกนิ์ยิ่งสระอินทร์อัน เอกไซร้
   เพลินจิตจวบเจียรหลง ลืมชีพ ลาญแฮ
   นึกแรกรสรู้ไร้ เร่งครวญ ฯ

   ๕๙. โกมุทสมรกลีบเกลี้ยง เกลาใจ
   แรกร่วมรสคำนวณ คู่ห้อง
   ร่วมสระกระสินธุ์ใน ทรวงสนุกนิ์ น้อยฤๅ
   สองเสน่ห์พร้องเฝ้า ใฝ่ใจ ฯ

   ๖๐. อกเอยจักคุกแค้น ลำเค็ญ
   ฝนเฟื่องโพยมไพ- หาศ^๑๙คลุ้ม
   หลั่งท่ออุทกเกณฑ์ สรงโสรจ ภพแฮ
   ฉ่ำฉมา^๒๐ชอื้ออุ้ม อาบพัน ฯ

๑. มัติปิง (ปลาใหญ่ ๑ ใน ๗ ตัวที่อยู่ในทะเลสีทันดร ในไตรภูมิพระร่วง ใช้ว่า ติมิรปิงคล)
๒. ขยม หรือ ขยุม เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑ (ข้าพเจ้า)
๓. ไพมล แผลงมาจาก พิมล (สะอาด)
๔. ชำลัก (ชักชวน) เทียบ "สีรัวสรงเสียงมา ชวนชำลักปักถา โทษร้าย เรียมใด" (กายพ์ขับไม้เรื่องพระรถ)
๕. สงาด ภาษาเขมร แปลว่า (สงัด, เงียบ)
๖. ไทย (ผู้เป็นใหญ่)
๗. ธตรฐ (เทพผู้เป็นใหญ่ ๑ ใน ๔ องค์ ในวรรคชั้นจาตุมหาราชิกา)
๘. โหกหน เป็นคำที่กวีนิยมใช้มากในนิราศเรื่องนี้ น่าจะมีความหมายเดียวกับ หน (ทาง)
๙. ระเด่า หรือ ระด่าว (เร่าร้อน)
๑๐. รามสุรินทร์ คือ รามสูร
๑๑. ขั้ง หรือ คั่ง (มาก)
๑๒. สังกาศ (เปรียบ)
๑๓. ธุโม หรือ ธุม (ควัน)
๑๔. ถ้า หรือ ท่า (คอย)
๑๕. เจรียง หรือ จำเรียง (เพลง)
๑๖. จนฬยโนตัด จยฬ = เจียน (ใกล้) อโนตัด = อโนดาต (สระน้ำในป่าหิมพานต์)
๑๗. เฉนียน (ฝั่งน้ำ)
๑๘. สนุกนิ์ (สนุก เป็นวิธีเขียนแบบโบราณ ส่วนใหญ่พบในวรรณคดีสมัยอยุธยา)
๑๙. ไพหาศ (เวหาส = ท้องฟ้า)
๒๐. ฉมา (พื้นดิน, แผ่นดิน)

รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลาย อักษร, ปลายฝน คนงาม, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, หนูหนุงหนิง, รพีกาญจน์, ลิตเติลเกิร์ล, ฟองเมฆ, ตูมตาม, Paper Flower, กอหญ้า กอยุ่ง, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), โดเรม่อน


	บันทึกการเข้า

Black Sword

ผู้บริหารเว็บ

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535

ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10046

เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ

Re: โคลงทวาทศราศี

« ตอบ #4 เมื่อ: 29, กันยายน, 2559, 12:05:55 AM »

บ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: โคลงทวาทศราศี

๖๑. บึงบางสาโรชสร้อย	สระศรี
ตฤน^๑ชาติวลีวัน	ชุ่มชื้น
ฉมาฉ่ำพารี^๒	เย็นเยือก
ภูมิศร^๓ตลอดถ้วนพื้น	ผ่อนอุณห์^๔ ฯ

๖๒. มัศยายาตรเลือกห้อง	ชลสถิต
สัตวเลือกตฤนภุญช์^๕	ระบัดหญ้า
อาตม์จะเลือกใครชิด	ชมเสน่ห์ เล่านอ
นึกหาอาบโอ้หน้า	หนึ่งเรา ฯ

๖๓. กรอมวารปรนเร่เร้า	รันทด
ชลเนตรยิ่งฝนเพรา	พร่ำน้ำ
ไปเลือกทิพาหยด	สักหยาด หนึ่งแฮ
นุชพี่โอหล้วงล้ำ	ลับหาย ฯ

๖๔. อุทรอากาศข้น	ขุ่นสิน ธุฮา
กลีบเมฆวรรณระบาย	เบียดฟ้า
กระแสพรรษสาดดิน	เชยชุ่ม
เย็นตลอดถ้วนหล้า	แหล่งสถาน ฯ

๖๕. ฟ้าร่ำส่ำรุ่มไห้	หาใคร
โรยรสพิรุณธาร	ถั่งย้อย
ฤๅสินธุ์สุชลไหล	หลั่งร่วง
กรศากศัลย์เศร้าสร้อย	สั่งถวิล ฯ

๖๖. สุริเยนทรล่วงล้ำ	ราศี สิงห์เฮย
คอยสาสน์สมรยิน	ยากรู้
สองกรกระทุ่มตี	ต่อยอก
เพี้ยงภาคยุทธ^๖ร้าวบู้	บุบระบมฯ

๖๗. ฝนเอยฝนตกด้วย	เหตุใด
ฤๅชะฉมาพรม	พร่ำเหล้น
ฤๅสังเวชตฤนไฉน	นึกน่า ฉงนแฮ
ทรวงโศกสะท้านเต้น	ตึกหนาว ฯ

๖๘. กรี^๗เบิกมนต์ร่าร้า	รมย์โดย
กรีหนุ่มเคียงกรีสาว	เสน่ห์ชู้
ปุมเปรมวรนาฎโชย	นางหนุ่ม
พฤษภเสพหญ้ารู้	รสพลัน ฯ

๖๙. วลาหกกลุ่มกลุ้ม	เกลื่อนเว หนแฮ
ไพหาศป่วนเป็นควัน	คว่างคว้าง
ละลอกละลั่นชเล	โครมครั่น
สมุทรเสมอบ้างขลั้ง^๘	คล่ำฟองฯ

๗๐. คลื่นสั่งฝั่งฟั่นเฟ้อ	ฟูมฟู
ตลิ่งตลอดชลคะนอง	น่านน้ำ
ป่ารังระทดดู	ดั่งพิโยค ยิ่งแฮ
สินธุสาดเพี้ยงขว้ำ	ฝั่งชล ฯ

๗๑. ลั่นเลบงโลกย์เกร้า^๙	กรูโกรม
ทรวงสมุทรป่วนปน	ปั่นคว้าง
ชำงือ^๑๐ฤดีโทม	ทอดเทวศ
เจ็บอุรสุดแค้นค้าง	ขุ่นกมล ฯ

๗๒. วอนไหว้เทเพศท้า	พิรุฬ หกเฮย
เชิญรับบำบวงบน	บอกน้อง
แนะเบื้องธิบายบุญ	เพรงทร่าง สมแฮ
ช่วยชักเชิญชี้ห้อง	แห่งสมร ฯ

๗๓. ยามใดจักว่างเว้น	วายกรอม
ทุกขประทุกอุทร	เพียบล้ำ
ใครเลยจักหมายยอม	หยิบยก
ทุกข์ผ่อนเผยอย้ายปล้ำ	ปลดเข็ญ ฯ

๗๔. พายหวนโหกอกช้ำ	ชอกแด
พร่ำพร่ำพิรุณเย็น	เยือกเศร้า
ทรวงพี่ยิ่งเย็นกระแส	สายพรรษ
อุระระริกเร้าเหร้า	ร่ำราน^๑๑ ฯ

๗๕. มวลเมฆเพียงหยัดย้อย	หยดโพยม
อากาศคะนองหน	แห่งห้อง
นางสมุทร์เสนอโฉม	ฉายรูป
แบวชิระแพร้วห้อง^๑๒	นพภางค์ฯ

๗๖. สงสารสุริยซูบเศร้า	เสื่อมฉวี
เมฆเบียดกำบังหมาง	หม่นคล้ำ
จำสิงห์สู่ราศี	กัญสถิต แล้วฤๅ
ค่อนฤดูล้ำเปลื้อง	เปลี่ยนแสง ฯ

๗๗. อ้าทวยเทพิทธิถ้วน	โสฬศ
ตลอดทั่วพิมานแสดง	ทกชั้น
ขอถวายชุลิศบน	บวงเทพ ทั่วแฮ
สังเวชอย่าเว้นขั้น	ขวบคืน ฯ

๗๘. เชิญโสมสรเสพพ้อง	พรขอ
อย่าขัดอย่าแข็งขืน	ขุ่นแค้น
ข้อยเคี่ยมขยมยอ	กรกราบ
สงเคราะห์หน่อยแม้นรู้	เร่งแสดง ฯ

๗๙. พิรุณพิลาปไห้	สั่งติณ
โอจะนับวันแหนง	เนิ่นแล้ว
หญ้าระบัดใบสลิล	สั่งสวาดิ^๑๓
โอรักเอยคล้อยแคล้ว	คลาดสูญ ฯ

๘๐. นุชไป่สั่งสาสน์สร้อย	สุนทรา บ้างฤๅ
สลัดสละสลันยูร	ยาตรลี้
โอจะนับทิพารา-	ตรีเสื่อม สวัสดิแฮ
ไป่สั่งเรียมนี้บ้าง	บ่งฉงน ฯ

๑. ตฤน (หญ้า)
๒. พารี แผลงมาจาก วารี (น้ำ)
๓. ภูมิศร (แผ่นดิน)
๔. อุณห์ (ร้อน)
๕. ภุญช์ (กิน, กินอาหาร)
๖. ภาคยุทธ มาจาก ภาคย+อุทร (ส่วนที่เป็นอก, อก)
๗. กรี (ช้าง)
๘. ขลั้ง ถือเป็นโทโทษ คำที่ถูกต้องคือ คลั่ง
๙. เกร้า น่าจะมีความหมายเดียวกับ กรู, หรืออาจจะเป็นสร้อยของกรู
๑๐. ชำงือ (คิดเป็นทุกข์)
๑๑. น่าจะเป็น รน เพื่อรับสัมผัสกับ หน ในบาทที่ ๒ ของบทถัดไป
๑๒. คำส่งสัมผัสและรรับสัมผัสเป็นคำเดียวกัน
๑๓. สวาดิ (รักใคร่, ยินดี)

รายนามผู้เยี่ยมชม : ลิตเติลเกิร์ล, รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, น้ำหนาว, ปลายฝน คนงาม, ฟองเมฆ, ปลาย อักษร, ตูมตาม, หนูหนุงหนิง, Paper Flower, กอหญ้า กอยุ่ง, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), โดเรม่อน


	บันทึกการเข้า

Black Sword

ผู้บริหารเว็บ

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535

ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10046

เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ

Re: โคลงทวาทศราศี

« ตอบ #5 เมื่อ: 30, กันยายน, 2559, 12:01:42 AM »

บ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: โคลงทวาทศราศี

๘๑. เปลี่ยนเปลี่ยนกระเพื่อมน้ำ	ปลาวอน
สั่งสวาดิวังวน	วากย์ว้าง
กรีสั่งชโลธร	ธารท่า ทิพย์แฮ
นุชไป่สั่งข้อยบ้าง	เหตุไฉน ฯ

๘๒. ครืนครืนฟ้าร่าร้อง	สั่งกรี
สั่งมัศยามอบอาลัย	ฝากไว้
โออกอนาถศรี	เสาวณิต นาฎนอ
ข่าวนุชไป่รู้ไร้	เรื่องคะนึง ฯ

๘๓. มัติมิงมีจิตเอื้อ	อาทร อุทกเฮย
รู้สั่งสินธุรำพึง	เพื่อเศร้า
พิรุณสั่งตฤนดอน	เนินหาด
มีแต่โหกแห้งเกร้า	กร่ำดิน ฯ

๘๔. สุนีพรรษสังวาสซร้อง	สั่งสาร เสน่ห์นา
จะละโลกย์สั่งถวิล	เทวศไว้
รักเอยจักเร็วนาน	ร่วมเสน่ห์ ไหนนอ
คอยข่าวน่าแค้นไห้	หอบโหย ฯ

๘๕. อกเอยจักเปล่เปลื้อง	เปล่าแด
โอจะขาดพิรุณโรย	โลกย์แล้ง
สุริยเทพจวนแปร	ฐานสถิต
พายจะพัดฟื้นแห้ง	เหือดภูมิ ฯ

๘๖. โอ้อกอาทิตย์ยั้ง	ราศี ตุลแฮ
สินธุสมุทรฮูมฮูม	ครั่นไห้
ครวญสั่งสวาดิตี-	รา^๑ร่ำ รักเฮย
สังเวชสมุทรร้างไร้	รสพิรุณ ฯ

๘๗. เฟือนแสงสุริยก่ำฟ้า	เฝือโพยม
อากาศเปิดปชุณ	หะแผ้ว
เทวะห่างประวัติโทรม	สร่างโลกย์
นาคราชลืมห้องแก้ว	บ่าดาล ฯ

๘๘. ทรวงเอยจักโศกเถ้า	ถึงไหน
จวบเคราะห์คราวรักราน	เริดห้อง
ยังไป่ทราบกรรมใด	ถนัดแน่ เลยนอ
ฤๅจะขาดขู้^๒พร้อง	พรากกัญ^๓ ฯ

๘๙. รอนรอนร่อแร่ใกล้	กลัดหนาว
พระพิรุณเทพผัน	พ่ายหล้า
ปชุณห^๔เด็ดฤดูคราว	คราด^๕ภพ
โอจะหนาวน้ำฟ้า	ฟอกหนัง ฯ

๙๐. ฝนเอยฝนครบถ้วน	คราวตก
ใช่ฤดูฝนฝัง	ฝากฟ้า
เนตรข้อยสุชลชก	ไป่สร่าง โซรมแฮ
จะฝากใครหน้าหน้า	โศกแทน ฯ

๙๑. ฝนตกฝนสั่งข้อย	วานฝน น่อยนา
ตกต่างสุชลแสน	ห่าห้ำ
ไห้เพียงนิทรหนาวขน	พองระริ่ว
สะท้านยิ่งสะท้านกล้ำ	เกลือกถวิล ฯ

๙๒. พิรุณลอยละลิ่วหล้า	ล่วงเข จรเฮย
พายหอบกระพือสินธุ์	ส่งท้าย
เลื่อนลับคระไลเม-	ฆางค์^๖เกลื่อน กลาดแฮ
เปลี่ยนฤดูเยื้องย้าย	ยักคราว ฯ

๙๓. ดูฤดูเลื่อนโล้	อกเรา
จวนโลกย์บรรจวบหนาว	เปลี่ยนหน้า
กรจะกอดทรวงเหงา	หงิมเอก อาตม์เอย
จะพึ่งแต่ผืนผ้าหุ้ม	ห่อองค์ ฯ

๙๔. การวิกหวังเมฆสร้อน^๗	ซรอนกาย
สิงหเรศกมลจง	จอดถ้ำ
ปวงปุพกระมลหมาย	มุ่งเสน่ห์ นางนา
ปวงปักษีมุ่งไม้ล้ำ	เลิศสถาน ฯ

๙๕. หนาวจิตประเล่ห์ปิ้ม	ปานใด เปรียบเอย
เหมหยาดพิรุณธาร	สมุทรม้วย
หนาวสวาดิอาศัย	อื่นชวน หายแฮ
จิตต่อจิตล้ำผ้วย	ผ่อนหนาว ฯ

๙๖. สุริเยนทรด่วนเข้า	ราศี พิจิตรเฮย
เกรงพิจิตรจ่อสาว	สนิทเนื้อ
เชิญพิจิตรปรานี	นางน่อย หนึ่งพ่อ
จุ่งพิจิตรอะเคื้อเกื้อ	ก่อนรา ฯ

๙๗. โทมนัสสั่นเนื้อม่อย	มึนหมอง จิตแฮ
เย็นอุระยิ่งพา-	ยุย้ำ
กรอมสวาดิเกรียมกรอง	กรมเทวศ วายฤๅ
พิจิตรอย่าควรแกล้งช้ำ	ริษยา ฯ

๙๘. พายพัดทุเมศ^๘โย้	สรา^๙ขัง
ควรพระพายวานพา	พัดน้อง
มาแนบสนิทอัง	อกอุ่น น่อยนา
ฤๅว่าพายแกล้งป้อง	ปิดไฉน ฯ

๙๙. ฮือฮือลมวุ่นว้าง	เวียนวง พัดแฮ
บรรพตพนาลัย	ล่าหลั่น
ก้องกึกสุธาดง	ดอยทั่ว
ระบัดบุบสะบั้นก้าน	พฤกษ์พน ฯ

๑๐๐. พายเอยพัดยั่วเย้า	ฤๅควร
ฤๅจะพัดเพียงกล	บอกใบ้
บ่เอื้อนอรรถคำนวณ	ลางเหตุ
พายจุ่งช่วยชี้ให้	อย่าพราง ฯ

๑. ตีร (ฝั่ง)
๒. ขู้ (คู่)
๓. กัญ (ญา) (นาง)
๔. ปชุนห (พระวายุ เทพแห่งฝน)
๕. น่าจะเป็นคลาด (แคล้ว) มากกว่า
๖. เมฆางค์ คือ เมษ+องค์ (กลุ่มเมฆ หรือเมฆ)
๗. สร้อน (ซ่อน)
๘. ทุเมศ (ทุม – ต้นไม้)
๙. สรา (น้ำ)

รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลาย อักษร, ลิตเติลเกิร์ล, ปลายฝน คนงาม, ฟองเมฆ, น้ำหนาว, ตูมตาม, หนูหนุงหนิง, Paper Flower, กอหญ้า กอยุ่ง, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), โดเรม่อน


	บันทึกการเข้า

Black Sword

ผู้บริหารเว็บ

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535

ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10046

เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ

Re: โคลงทวาทศราศี

« ตอบ #6 เมื่อ: 01, ตุลาคม, 2559, 12:01:25 AM »

บ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: โคลงทวาทศราศี

๑๐๑. พายเถลิงอัศวเรศเยื้อง	ยาตรเข จรเอย
เหินระเห็จนพภางค์	ฝนฟ้า
หากพบพธูเท-	พีพักตร์ ผ่องแฮ
จุ่งกรุณข้อยหน้า	สีตสยอง ฯ

๑๐๒. พายเอยข้อยซักเซ้า	สั่งสาร สมรฮา
ไยบ่ออกโอษฐ์สนอง	อรรถเอื้อน
ฤๅกีเพราะใช่การ	เกรงป่วย กิจแฮ
สังเวชข้อยเยื้อนอ้า	โอษฐ์วอน ฯ

๑๐๓. วานลมวานช่วยค้น	คู่ขนน^๑หนึ่งนา
เชิญรับบำบวงกร	กึ่งเกล้า
ฤๅวลาหกคำรน	อัศวเร่ง รีบแฮ
ช่วยรับคดีข้อยเศร้า	สั่งความ ฯ

๑๐๔. หนาวหนังนิทรเน่งกลั้น	แกล่กลืน เทวศเอย
โอ้ว่าคู่เฉลิมกาม	ก่อนสร้าง
แมกตำแหน่งไหนคืน	สถิตภพ ใดนอ
เยี่ยมมุขมานี้บ้าง	บอกศัลย์ ฯ

๑๐๕. ทวยเทพทานพ^๒ท้าว	เทพินทร์ใดก็ดี
นาควิทยาคนธรรพ์	แทตย์ถ้วน
ปีศาจสุรพรหมินทร์	มวลหมด
มารอเสน่ห์ล้วนต้อง	จิตประสงค์ ฯ

๑๐๖. จวบสุริยจรดยั้ง	ราศี ธนูนา
เกรงลูกธนูจง	จ่อเนื้อ
เขายลธนูหนี	แหนงหน่าย เร็วนอ
พรานชะงักง้างเงื้อ	เปล่ายิง ฯ

๑๐๗. กาเอยกาบ่ายหน้า	หนีธนู
โศกเสียดหว่างทรวงสิง	ยากแพ้
อกพี่เพียบไพบู-	ลัยเทวศ
ยากจิตจักแก้ด้วย	สิ่งใด ฯ

๑๐๘. หนามรักบ่งวเรศ^๓เนื้อ	ควรหาย
เฉกบุตรกุญจิก^๔ไข	สบถ้า
ชำงือจิตยิ่งกา	วัณบาด
รักต่อรักนั้นกล้า	บ่งหาย ฯ

๑๐๙. เหมนัตอนาถโอ้	อกหนาว
เหมุทกปรอยปราย	ประฟ้า
หมอกมืดชระมัวหาว	ทกแห่ง หนเฮย
ทรวงเหน็บหนาวเนื้อสร้า	สั่นแสยง ฯ

๑๑๐. ผืนพัสตราแบ่งเบื้อง	บังหนัง
ยังไป่อุ่นอุระแรง	เร่งสะท้าน
ผิงเพลิงธาตุสมรอัง	อุ่นอก แน่นอ
ควรจะเสื่อมเศร้าสร้าน	สร่างหนาว ฯ

๑๑๑. ปางใดจักกกแก้ว	กามสุดา ดวงเอย
โอลุสฤๅต^๕คราว	เหน็บเนื้อ
รลุงระลึกอา-	ดูรเปล่า เปลี่ยวแฮ
พึ่งแต่ผืนผ้าเสื้อ	ห่มกาย ฯ

๑๑๒. แสนทุศฤๅเท่าเอ้-	กานาง หนึ่งนา
พัสตร์ขย่า^๖คันระคาย	สยาก^๗เนื้อ
เพลิงอุ่นอุ่นแต่พางศ์^๘	ผิวนอก
ไฉนนุชแอบเกื้อเอื้อ	อุ่นทรวง ฯ

๑๑๓. พายโชยยิ่งยอกเนื้อ	เย็นสยอง โรม^๙เอย
หนาวเหน็บฤดีดวง	วาบว้า
เหมุทก^๑๐สาดละออง	โรยแผ่นภพแฮ
โอจะหนาวน้ำฟ้า	ส่ำเข็ญ ฯ

๑๑๔. นารายณ์ผทมแท่นน้ำ	เป็นไฉน
ฤๅแนบลักษมีเพ็ญ	พักตร์แผ้ว
ไป่ทราบสฤๅตกลใด	ฤๅพ่อ ข้าเฮย
เราห่างสินธุแล้วโอ้	สุดหนาว ฯ

๑๑๕. รุกขชาติเชิดช่อช้อย	ชูมาลย์
เผยบุบผกาคราว	อุทกค้าง
ฉมคนธประโลมฆาน	รสรื่น แรงแฮ
ลมกระพือคว้างฟุ้ง	เฟื่องขจร ฯ

๑๑๖. กลิ่นใดจักชื่นเพี้ยง	กลิ่นโฉม นาฏนา
รสประทิ่นเกสร	สวะสร้อย
ฉมแต่คาบโลมนา-	สิกสิ่ง เดียวเอย
กลิ่นนุชหอมร้อยสิ้น	ทราบสกนธ์ ฯ

๑๑๗. ปวงไม้ปล่อยกิ่งทิ้ง	ทับสุธา ถมเฮย
โออกเปลี่ยวยุคล	คู่ห้อง
ทุกข์ประทุกทับอุรา	ยิ่งกิ่ง ไม้แฮ
คอยแต่สาวน้อยน้อง	หนึ่งคะนึง ฯ

๑๑๘. รัญจวนจิตยิ่งโอ้	อัปยศ
ป่วนอุระผึงผึง	เผ่า^๑๑เต้น
โอพระสุริยเผือนบท	แบ่งที่ สถิตเอย
จิตไป่มีรู้เว้น	ว่างระทม ฯ

๑๑๙. สุริยคลายคลี่คล้อย	เคลื่อนรา- ศีเอย
เผยผ่อนพยับลม	กราดซ้ำ
หวนหอมตระหลบอา-	กาศโบก โบยแฮ
พัดชโลธรคลุ้มคล้ำ	คลื่นขจาย ฯ

๑๒๐. สุริยนพิโยค^๑๒ด้วย	จากธนู
เนาณมังกรหมาย	แม่นแท้
อาทิตย์พักรผ่อนผลู	เมรุมาศ
ทรวงจะผ่อนเศร้าแก้	สิ่งใด ฯ

๑. ขนน (หมอน)
๒. ทานพ (อสูรจำพวกในนิยาย แต่ในที่นี้ผู้แต่งจัดอยู่ในกลุ่มเทวดา)
๓. วเรศ วร (ศ เข้าลิลิต) แปลว่า ดี, งาม (ในที่นี้น่าจะหมายถึงนางอันเป็นที่รัก)
๔. กุญจิก น่าจะแปลงมาจาก กุญแจ
๕. สฤๅต (เย็น, หนาว)
๖. ขย่า (น่าจะมีความหมายว่า คัน)
๗. น่าจะเป็น สราก ที่แปลว่า คัน มากกว่า
๘. อาจตัดคำจา สรรพางค์
๙. โรม (ขน)
๑๐. เหมุทก (น้ำค้าง)
๑๑. เผ่า น่าจะเป็นคำว่า ผ่าว ที่แปลว่า ร้อน
๑๒. พิโยค (พลัดพราก, จากไป)

รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, ก้าง ปลาทู, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ลิตเติลเกิร์ล, น้ำหนาว, ตูมตาม, หนูหนุงหนิง, ฟองเมฆ, Paper Flower, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), โดเรม่อน, ปลาย อักษร


	บันทึกการเข้า

Black Sword

ผู้บริหารเว็บ

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535

ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10046

เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ

Re: โคลงทวาทศราศี

« ตอบ #7 เมื่อ: 02, ตุลาคม, 2559, 12:01:15 AM »

บ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: โคลงทวาทศราศี

๑๒๑. มังกรานุณาตบ้าง	บอกโผอน^๑ อรเอย
สังเวชสวาดิไข	ข่าวชี้
มังกรว่ายชลโผน	ผาดสมุทร์
วานแนะนุชน้อยนี้	อย่าพราง ฯ

๑๒๒. ฤๅมังกรสุดสิ้น	สงสาร ข้าฮา
สังเสน่ห์สมรปาง	ป่วยเศร้า
มังกรไป่เอาภาร	สักสิ่ง เลยพ่อ
ฤๅว่าคิดคร้ามท้าว	ครุฑเบียน ฯ

๑๒๓. พายพัดหวิ่งหวิ่งว้า	แดหวิว หวาดเฮย
คอยข่าวรหัสเหียร	เหตุน้อง
กรอมอุระเกรียมผิว	เผือดซีด
ใครเล่าจักแจ้งพร้อง	ข่าวสาร ฯ

๑๒๔. เจ็บเอยเพียงมีดบั้ง	บั่นศอ สิน^๒แฮ
ลับล่วงฤดูกาล	เกือบสิ้น
ทรวงกับโศกจักราว	บรรทุก ไฉนนา
กรอมอาดูรสะดุ้งดิ้น	เดือดกระมล ฯ

๑๒๕. หน้าหนาวลมคยุกเนื้อ	เหนือหนัง เหน็บเฮย
เตือนพิโยคตนกล	ป่วยปิ้ม
สั่งอุระเพียงพัง	ภูลเทวศ วายฤๅ
ทรวงระทดหน้ายิ้ม	ยอกฤทัย ฯ

๑๒๖. ตลอดทั่วเกษตรพื้น	ภูธรา ดลเอย
สมุทรสาครไพ-	หาศห้อง
ดอยดงแด่น^๓คูหา	ห้วยสระ
บึงบ่อธารถ้อท้อง	ถิ่นสินธุ์ ฯ

๑๒๗. ลมพัดลมละเล้า	โลมหวน โหก^๔เฮย
ชลเหือดปฐพินท์	ภพแห้ง
พิไรพัดพิรากวน	ตามยุคร์ ลมแฮ
ลมพัดลมเพี้ยงแสร้ง	สั่นทรวง ฯ

๑๒๘. คอยลดารุกขร้าง	แรมฝน
ผลบัตร^๕บุษบาดวง	ดอกเศร้า
คอยเหมพึ่งหาวชล	ชะฉ่ำ ชื่นฮา
ทรวงโศกจักพ้อได้	พึ่งใคร ฯ

๑๒๙. ลมครางคระคร่ำครื้น	ครวญเครง
หึ่งหึ่งวิเวกไหว	วากว้า
ยิ่งคิดยิ่งวังเวง	หวั่นหวั่น ทรวงเฮย
โออกเรียมร้างร้า	เร่งศัลย์ ฯ

๑๓๐. เสียวเสียวพะพรั่นด้วย	พายพาน พัดเฮย
พยุพยับเมฆัน^๖	คึกฟ้า
เสียวดวงฤดีราน	ราคยอก ยิ่งแฮ
ฟ้าบ่โศกเศร้าข้า	โศกแสน ฯ

๑๓๑. พายพัดทั่วซอกสิ้น	ฝั่งสินธุ์
ตลอดจักรพาลแดน	ภพพื้น
ร่ำเทวศทวาจิน-	ดาสวาดิ์ ยิ่งนอ
ตลอดตลบฟุ้งฟื้น	เฟื่องแด ฯ
.
๑๓๒. สงสารสุริยนาตร	ราศี กุมภ์เอย
สุริยเทพยังแปร	ถิ่นย้าย
คำนวณขนิษฐจรลี	ลาสู่ สมเฮย
แค้นเพราะเคราะห์ร้างร้าย	รุ่น^๗แรง ฯ

๑๓๓. ฤๅกุมภ์กุมคู่ต้อง	กุมกัก ขังนอ
นึกใช่เหตุควรแคลง	เคลือบไคล้
ชะร้อย^๘ว่าก่อนกรรมจัก	พรากคู่เขาฤๅ
หากใช่เหตุนั้นไว้	เรื่องเวรุ ฯ

๑๓๔. สูริยบำราศหมู่ห้อง	จักรา- ศีแฮ
ไป่นิราศแรมเมรุ	มาศเยื้อง
นับคืนนับนิพา-	กรสู่ สมเฮย
บำราศเสน่ห์น้องเปลื้อง	เปล่าใจ ฯ

๑๓๕. สุริเยนทรอยู่ถ้วน	ราศี สถิตเฮย
ทวาทศราศีไสย	สุขล้ำ
ร่ำคิดร่ำทวี	ครวญว่าง เว้นฤๅ
โศกไป่สิ้นเพี้ยงก้ำ	กึ่งยาม ฯ

๑๓๖. กุมตักโอฆอ่างแก้ว	โกยตึก^๙ ทิ้งฤๅ
วานตักสุชลหลาม	หลั่งหน้า
เททิ้งชะเลลึก	ตวงฝั่ง สมุทร์แฮ
กุมภ์^๑๐นิ่งไปเอื้อนอ้า	โอษฐ์แสดงฯ

๑๓๗. จักษุชลพรั่งน้ำ	นองสิน ธุเอย
กุมภ์ไป่ตักฤๅแหนง	หน่ายน้ำ
ฤๅกุมภเปี่ยมวาริน	ชลชาติ ไฉนนอ
ร้อยว่า^๑๑กุมภ์ล้นล้ำ	โอษฐ์เลอฯ

๑๓๘. แสนสมุทรหาดห้อง	เหวละหาน
สินธุสมุทรไป่เสมอ	เนตรไห้
น้ำหน้าสิบส่วนธาร	ที่เนตร นองแน
กุมภ์ไป่ตวงสิ้นได้	ดุจหวัง ฯ

๑๓๙. สี่ทวีปกระเษตรคุ้ง	มโหรณพ
ชลพิลาสเลงสัง-	เวชแท้
อกอาตม์ระอุสยบ	ยิ่งโอฆ ชลเฮย
ร่ำสวาสดิ์ซร้องแสร้	สั่งถวิล ฯ

๑๔๐. กานน^๑๒พิโยคเพี้ยง	พนกรอม
โอโขมดขัดสลิล	พิลาสพื้น
ฆานข้อยขัดคันธหอม	หากลิ่น ยากเอย
นิทรอนาถฟื้นเศร้า	โศกศรี ฯ

๑. โผอน หรือ ผอูล ภาษาเขมร (น้อง)
๒. สิน (ตัด)
๓. แด่น (แดน) เพราะในที่นี้ต้องการคำเอก
๔. คำว่า โหก สังเกตได้ว่า กวีนิยมใช้คู่กับคำว่า โหยโหก, โหกโหย น่าจะมีความหมายเช่นเดียวกับ โหย
๕. บัตร (ใบไม้)
๖. เมฆัน (เมฆ)
๗. รุ่น (รุน) ในที่นี้ต้องการคำเอก
๘. ชะร้อย (ชะรอย)
๙. ตึก หรือ ทึก (ภาษาเขมร) แปลว่า น้ำ
๑๐. กุมภ์ (หม้อ)
๑๑. ร้อยว่า (ชะรอยว่า)
๑๒. กานน (ป่า)

รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, บ้านกลอนน้อย, หนูหนุงหนิง, ฟองเมฆ, ลิตเติลเกิร์ล, Paper Flower, น้ำหนาว, ตูมตาม, ปลายฝน คนงาม, กอหญ้า กอยุ่ง, ก้าง ปลาทู, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), โดเรม่อน, ปลาย อักษร


	บันทึกการเข้า

Black Sword

ผู้บริหารเว็บ

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535

ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10046

เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ

Re: โคลงทวาทศราศี

« ตอบ #8 เมื่อ: 03, ตุลาคม, 2559, 12:00:17 AM »

บ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: โคลงทวาทศราศี

๑๔๑. ทรวงเอยทรวงวิ่นว้าง	ว่างชิด
ลมพัดไป่ปรานี	เหน็บเนื้อ
ตัดกัญจุก^๑ผจงปิด	ไป่อุ่นเลยแม่
เย็นอุระชื้อเชื้อ	ชืดตน ฯ

๑๔๒. พึ่งพัตรพึ่งนุ่นไฝ้^๒	ใดใดก็ดี
มุ้งเมาะเขนยขนน	ฟูกผ้า
สกันธ์คันระคายใจ	จำห่ม เจียวฮา
อุ่นอื่นไป่เถ้าหน้า	หนึ่งนาง ฯ

๑๔๓. สายแสงสุริยร่มห้อง	เมฆินท์-
โอพระสุริยะจากจาง	จืดฟ้า
โพยมพยับแสงกระษิณ^๓	เสื่อมทวีปแล้วฤๅ
จวนจะลับหล้าร้า	ร่วมรอ ฯ

๑๔๔. ไฉนสูริยไป่รีบรั้ง	รอใคร นะพ่อ
ฤๅนัดเสน่ห์ไหนหนอ	บอกบ้าง
ฤๅจงจิตราลัย	หลงโลกย์ เล่านา
ลับไป่ลับหล้าค้าง	คั่งคอย ฯ

๑๔๕. สงสารสุริยโศกเศร้า	เสื่อมวรรณ
ระเบียบวลาหกลอย	เลื่อนฟ้า
ซร้อนสลับพิพิธรรณ์^๔	หว่างว่างงามแฮ
เพี้ยงพิชยันต^๕ย้อยหล้า	ละเข^๖ ฯ

๑๔๖. สังเวชสุริยห่างห้อง	เวหา
จวนจะลับเหลี่ยมเม-	รุมาศเมื้อ
แสดงลักษณ์ประเล่หอา-	ลัยโลกย์ ยิ่งแฮ
จรจรดรอเหรื้อเรื้อ	ร่ำไร ฯ

๑๔๗. ลมบนโบยโบกพื้น	เวหน
อาทิตย์ล่วงหลีกไศล	ลับแล้ว
อุรภาคย์เพียบทน	ทุกข์ยิ่ง ทุกข์นา
อกไป่ลับเศร้าแคล้ว	คลาดทรวง ฯ

๑๔๘. กังข์^๗กมเลศกริ่งด้ว	สุริยน
ธไป่ลำเอียงดวง	จิตเสื้อ^๘
ไป่เหน็ดไป่เหนื่อยตน	เกียจป่วย บ้างนอ
ปัฐพีพื้นชอื้อ	ชอุ่มพรรณ ฯ

๑๔๙. สุริยะจุ่งช่วยชี้	ชาเยนทร์
บอกมิ่งพิมลขวัญ	เนตรน้อย
ว่าอาตมลำเค็ญ	คู่นิทร หน่ายนา
หนาวอนาถเศร้าสร้อย	โศกศรี ฯ

๑๕๐. อาทรทาริศแก้ว	กามแด พี่เอย
หวนเสน่ห์ปรานี	แนบเน้น
แรกรักร่วมรสแกล	กลืนสวาดิ
นึกไป่รู้ร้างเร้น	เร่งครวญ ฯ

๑๕๑. เทพทิพย์ไสยาศน์แม้น	เมรุผจง
เสวยสวัสดิ์อัปสรสงวน	เสงี่ยมพริ้ม
หน้านุชนึกน่าหลง	ลืมชีพ
ยามหยอกยวนหน้ายิ้ม	ยั่วใจ ฯ

๑๕๒. อาทิตย์ทวีปเว้น	วันวาร
โอสุริยเสื่อมแสงใส	ซีดสิ้น
ตลอดพื้นภุดาธาร^๙	สี่ทิศนั้นนา
มืดชระมัวม้วยหวิ้น	วอดแสง ฯ

๑๕๓. มาโนชเสาณิตสร้อย	สงสาร พี่เฮย
แม่จะแมกใดแฝง	ฝากเนื้อ
มืดฟ้ามืดจิตปาน	เสมอมืด จิตฤๅ
แสงสวาดิเศกแก้วเกื้อ	ส่องแด ฯ

๑๕๔. เสี่ยงผลส่อพืชเบื้อง	บุญบัติ^๑๐
ปานปบเปิดกระแส	คลื่นไคล้
กุศลเศกละลอกชัด	สู่ฝั่ง
บุญจุ่งซัดน้องให้	ร่วมเรียม ฯ

๑๕๕. ลำเค็ญคิดคู่ห้อง	ห่างเขนย
ทรวงแนบขนนเหนียม	น่าแค้น
นิทรไป่สนิทเลย	สักตื่น หนึ่งนา
ไป่อุ่นละม้ายแม้น	แมกอนงค์ ฯ

๑๕๖. รถรัชนิกร^๑๑ยื่นเยื้อง	เยี่ยมเมรุ
ขับควบดุรงค์ยงค์	ยาตรฟ้า
แจ่มกระจ่างบริเพณ	ภพผ่อง แผ้วแฮ
จันทร์ไป่งามเถ้าหน้า	หนึ่งสมร ฯ

๑๕๗. งามโฉมงามช่องช้อย	ชวนชม
งามร่วมงามแรกสอน	สวาดิต้น
เริ่มร่วมเริ่มเรียมรมย์	บำราศ รักนา
นึกไป่วายเว้นพ้น	ผ่อนถวิล ฯ

๑๕๘. ยลจันทรสะอาดแผ้ว	ผ่องฉวี
ทรงกลดกลางเมฆินท์	ขับฟ้า
หว่างจันทร์หม่นราคี	ควรติ ได้นอ
นุชพี่ผ่องทั้งหน้า	ไป่มัว ฯ

๑๕๙. จันทรมีดำนิแต้ม	ติดวง
บอกเหตุแสดงตัว	ต่ายชี้
บ่งพักตรนุชผ่องผจง	ผัดผ่อง ผิวฮา
จันทร์เปรียบพบูน้องนี้	หน่ายหนี ฯ

๑๖๐. จันทร์สะอาดอ่องเพี้ยง	เพียงจันทร์
พักตร์นุชสะอาดเอี่ยมสี	สุทธิเนื้อ
ชวนกำหนัดเสน่ห์หรรษ์	เหิมจิต เจียวแฮ
บำราศทุราไร้เรื้อ	รสสมร ฯ

๑. กัญจุก (เสื้อ)
๒. ไฝ้ น่าจะเป็นคำเดียวกับ ฝ้าย
๓. กระษิณ แผลงมาก ขีณ (สิ้น) เป็นคำเดียวกับ เกษียณ
๔. พิธพรรณ์ (สีต่าง ๆ)
๕. พิชยันต์ หรือ ไพรยนต์ (วิมานหรือรถทรงของท้าวสักกะ)
๖. เข น่าจะตัดมาจาก เขจร (เที่ยว, ไป)
๗. กังข์ น่าจะเป็น กังขา (สังสัย)
๘. สื้อ (ซื่อ (ตรง))
๙. ภุดาธาร (แผ่นดิน)
๑๐. บุญบัตร (การอุบัติของบุญ, บุญเกิดขึ้น)
๑๑. รถรัชนิกร (รถพระอาทิตย์)

รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, น้ำหนาว, ตูมตาม, ปลายฝน คนงาม, ฟองเมฆ, หนูหนุงหนิง, กอหญ้า กอยุ่ง, ก้าง ปลาทู, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), ลิตเติลเกิร์ล, โดเรม่อน, ปลาย อักษร


	บันทึกการเข้า

Black Sword

ผู้บริหารเว็บ

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535

ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10046

เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ

Re: โคลงทวาทศราศี

« ตอบ #9 เมื่อ: 04, ตุลาคม, 2559, 12:00:31 AM »

บ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: โคลงทวาทศราศี

๑๖๑. เคยสนุกนิ์สนิทตั้ง	กรรติก^๑
กฤษฎาชุลีวอน	เทพไท้
รักษารักโทถิก	เฉพาะพักตร์ กันแฮ
สัตย์เสี่ยงสฤทธิให้ไว้	หว่างแด ฯ

๑๖๒. จันทร์ไร้ดารัก^๒เศร้า	สงสารยิ่งเฮย
สังเวชนักขัตแข	ขุ่นข้อง
เรียมไร้พิมลมาลย์	กมุทมาศ แม่ฮา
ยิ่งศศิธรเศร้าซร้อง	สร่างแสง ฯ

๑๖๓. ฤกษ์รายอากาศกลุ้ม	เกลื่อนหาว
บัดระเบียบเมฆแฝง	เฟ็ดฟ้า^๓
นึกเรียมร่วมแรกคราว	เผดิมรส รักแฮ
เกลื่อนกลิ่นกลืนกล้ำหน้า	นึกเพลิน ฯ

๑๖๔. สลัดสลันสลดเปลื้อง	ปลิดอก อรเอย
ปราศนิรารักเหิน	ห่างแก้ว
ถวิลแม่คู่เคยกก	กรก่าย กอดแฮ
ขวัญเนตรเนิ่นน้องแคล้ว	คลาดสูญ ฯ

๑๖๕. แอบสกนธฝ่ายเฟี้ยม	แฝงโฉม ไหนนอ
ฤๅจะแมกเมฆยูร	ยาตรฟ้า
วาฬโหกมลัก^๔โลม	ลอบนิทรบ้างฤๅ
เชิญเยี่ยมเผยอเยื้อนหน้า	อย่าแหนง ฯ

๑๖๖. เคียมเทพย์สี่ทิศท้าว	ธำรง
อภิบาลภูดาแสดง	เดชล้ำ
เทพทั่วท่วนสี่องค์	พิทักษ์โลกย์
หาญหึกจบฟ้าน้ำ	แด่นดิน ฯ

๑๖๗. พาลเพ้ออาโภคแก้ว	กานดา ดวงเอย
พิลาปพิไลถวิล	เทวศเกื้อ
ถามสมรสมรรถพา	เหียรสวาดิ
ยังไป่ได้น้องเนื้อ	หนุ่มถนอม ฯ

๑๖๘. กรเกยนลาฎเศร้า	กำสรวล
กระสก^๕กันแสงกรอม	จิตขลั้ง
พายเผยพิหาหวน	หอบเมฆ
กลีบเกลื่อนกลาดฟ้ากลั้ง	กลบสี ฯ

๑๖๙. ดึกดูวิเวกห้อง	หนแมน
สงัดสงบเมฆี	เงียบด้าว
วังเวงเทวศแสน	จิตสลด
กำนัดเสน่ห์น้องเน้า	หนุ่มสมร ฯ

๑๗๐. ยลจันทรสบถเบื้อง	บ่งชม
ไป่ชื่นอุราถอน	ทุกข์ซ้ำ
ทอดเทวศถวิลกรม	กรอมอก
หมองมุขเปี่ยมหน้าน้ำ	เนตรนอง ฯ

๑๗๑. สงัดศัพท์พิหคสิ้น	สำเนียง
สงัดเงียบเย็นสยอง	เยือกหญ้า
พังเพง^๖พิเพก^๗เพียง	ป่าชัฏ
ม่งแต่ดาวท้องฟ้า	ฟากโพยม ฯ

๑๗๒. นังคัลนักขัตขึ้น	รายดวง
งอนสง่าอัมพรโสม	สุขจ้า
ฤๅพลเทพท้าวหวง	เห็นปรเล่ห์ งามแฮ
ร้อยว่าดาวฟื้นฟ้า	หากเป็น ฯ

๑๗๓. จระเข้ดาวเร่เฟื้อย	ฟาดหาง
พาฬ^๘กวัดโบกเห็น	เหยื่อย้ำ
ยาวเหยียดสกนธ์กลาง	อากาศ
ไฉนไป่ห่วงห้วงน้ำ	นึกฉงน ฯ

๑๗๔. นักขัตอัศวราชย้าย	เหย่าบท
จัตุรบาทกลสัง	กาศห้อ
อย่างอัศวแมนพยศ	เหยาะย่อง ขยับแฮ
เพี้ยงดุรงค์ร้ายล้อ	แล่นไคล ฯ

๑๗๕. พิศพิธดาวผ่องพื้น	อัมพร
ผ่องไป่เพียงพิสมัย	มิตรแม้น
พักตร์นุชยิ่งอัปสร	สมรพาย พักตร์แฮ
ห่างเสน่ห์โอ้แค้น	ขุ่นกระมล ฯ

๑๗๖. แสนกระสับกระส่ายเศร้า	โศกศรี
หวนละห้อยโหยหน	โหกเพี้ยง
เฉกชันใส่นาภี	เผาเผ่า อกฮา
ชลเนตรเพี้ยงน้ำเลี้ยง	ลูบทรวง ฯ

๑๗๗. จังหรีดระเร่าร้อง	หริ่งเสียง
ริมตฤนชาติควง	คบหญ้า
สนั่นเสนาะศัพท์เพียง	กลอนกล่อม กล่าวแฮ
โสตเงี่ยเงื่อนน้องอ้า	โอษฐ์ฟัง ฯ

๑๗๘. นึกโฉมละม่อมเนื้อ	หนึ่งนาง พี่เฮย
บ่ใช่เสียงอรกัญญัง	ยอดสร้อย
ฤๅอัปสรพบูบาง	แบ่งภาค มาแม่
หลบพิมลหน้าน้อย	จิตขนาง ฯ

๑๗๙. อกเอยจักครากด้วย	แดถวิล
นึกน่าแค้นกรรมปาง	ก่อนสร้าง
โดยอาตมอาจินต์	จงสู่ สนองวรา
ผลพิบากตั้งล้าง	ไล่ผลาญ ฯ

๑๘๐. ยลเมฆเป็นหมู่ม้วน	กลีบกลม
เกลื่อนอุทรคัคนานต์^๙	คว่างคว้าง
หิ่งห้อยชอบจันทร์ชม	แสงแข่ง สีแฮ
เรียมนึกชมน้องค้าง	ค่อนคืน ฯ

๑. กรรติก บางครั้งใช้ กรรถึก (เดือน ๑๒)
๒. ดารัก, ดารกะ (ดาว)
๓. เฟ็ดฟ้า (แฟบติดอยู่กับฟ้า)
๔. มลัก (แอบ)
๕. กระสก น่าจะเป็นคำสร้อยของ กันแสง
๖. พังเพง (วังเวง)
๗. พิเพก (วิเวก)
๘. พาฬ (สัตว์ร้าย)
๙. คัคนานต์ (ท้องฟ้า)

รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ปลายฝน คนงาม, น้ำหนาว, ฟองเมฆ, ก้าง ปลาทู, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), หนูหนุงหนิง, กอหญ้า กอยุ่ง, ลิตเติลเกิร์ล, โดเรม่อน, ปลาย อักษร


	บันทึกการเข้า

Black Sword

ผู้บริหารเว็บ

จำนวนผู้เยี่ยมชม:65535

ออฟไลน์

ID Number: 88
จำนวนกระทู้: 10046

เมื่อ มยุรธุชกางปีกฟ้อน... มวลอักษรก็ร่อนรำ

Re: โคลงทวาทศราศี

« ตอบ #10 เมื่อ: 05, ตุลาคม, 2559, 12:00:19 AM »

บ้านกลอนน้อยฯ

Permalink: Re: โคลงทวาทศราศี

๑๘๑. ยามดึกเคยแย่งผ้า	ห่มสไบ
เรียมเปลี่ยนสะพักผืน	พัตรน้อง
นิทรแนบพิสมัย	สมรอุ่น อกเอย
พัตรพลัดน้องร้อง	เรียกเรียม ฯ

๑๘๒. ไสยายะยุ่นเนื้อ	นางเคือง
ชำลักชำเลืองเหนียม	เนตรม้วน
สะบิ้งสะบัดสไบเปลือง	เปลือยร่าง
เลงแต่ล่ำเนื้อล้วน	จุ่งแล ฯ

๑๘๓. ยามยลองค์ย่างเย้า	ยวนกระสัน
เสียวเสน่ห์สนานแด	แด่วดิ้น
คาบนี้จักนับวัน	ว่างสวาดิ
สูญสนุกนิ์สิ้นเปลือง	เปล่าใจ ฯ

๑๘๔. ยามนี้ไสยาสน์เอ้	กากาย
ยามหยอกจะยั่วใคร	เล่าโอ้
คอยคู่ยิ่งคอยหาย	เห็นแปลก จิตฮา
อกพี่ว่างโว้เว้	วาบหวิว ฯ

๑๘๕. สี่ยามจำแนกเศร้า	กำสรวล
ร่ำรักพิไรคิว	ขื่นแค้น
รถรัชฌนิกรปรวน	แปรภพ
ดาวดับจากฟ้าแน้น	หน่ายโพยม ฯ

๑๘๖. ทวาทศปรารภสิ้น	ราศี แล้วเฮย
โอสุดเสน่ห์โฉม	เฉิดพริ้ม
จันทร์ตรูภาคย์เมฆี	แข่งพักตร์
หน้านุชงามยั่วยิ้ม	ยิ่งจันทร์ ฯ

๑๘๗. รุ่งอร่ามแสงปรักแปร้	แปรสี
เรืองรุ่งแสงสุวรรณ	วาบฟ้า
ประกายพฤกษ์โรจี^๑	จำรัสรุ่งแฮ
สุริเยศเยี่ยมเยื้องหล้า	ล่องหาว ฯ

๑๘๘. บุรพินท์จองวัดพื้น	ทิศรา
โอภาสแสงสุริยพราว	เพริดพร้อย
มุ่งประเล่ห์ไขธา-	ราหลั่ง ไหลแฮ
เพี้ยงจะหยดย้อยสร้าน	สาดสินธุ์ ฯ

๑๘๙. ไขแสงสุริยปลั่งแปล้	เปล่งสี
เพหาศปรถพินทร์	ผ่องพื้น
จัตุบทวิบทปรี	ดียิ่ง
เครงครึกอะคร้าวครื้น	ครั่นเสียง ฯ

๑๙๐. ส่ำสัตว์ทกสิ่งถ้วน	ภาษา
สนุกนิ์สั่นสำเนียง	เสนาะแสร้^๒
เรียมเดียวอดูรอา	ทรเทวศ
โศกสลดท้อแท้	ทุ่มทรวง ฯ

๑๙๑. สุรีย์ลับโพยเมศแล้ว	กลับคืน
เรียมลับสุดาดวง	เด็ดหวิ้น
เสมอมอบสกันย์^๓ฟืน	ฝากอัคคนีนอ
มีแต่เสื่อมซ้ำสิ้น	ซากสูญ ฯ

๑๙๒. เรียมบำราศพักตร์แผ้ว	ผ่องผิว
นับทิวาจักยูร	ยาตรพ้น
เฉกลมละอองปลิว	กลเพธ นั้นแฮ
ร้อยบาปเพรงเบื้องปล้น	ปลิดปลง ฯ

๑๙๓. อาทวาเทวศเศร้า	กำสรด
ร่ำคิดคะนึงนง	โพธ^๔เพ้อ
พิลาปพิลาลด^๕	ลาญสวาดิ
ทรวงโสดสรวลแก้เก้อ	กอบศัลย์ ฯ

๑๙๔. ภพนี้บำราศแก้ว	กานดา เดียวเอย
ปรภพขอร่วมขวัญ	เนตรน้อง
อย่าคลาดมหุตร^๖	แต่กึ่งเลยแม่
ขอร่วมนิทรถ้วนห้อง	แห่งสถาน ฯ

๑๙๕. จัตุโลกย์ขอพึ่งท้าว	ทกองค์
ท่วนทวีปอภิบาล	ยิ่งล้ำ
ผู้มหิทธิธำรง	เรืองเดช
ตรวจโลกย์ตลอดฟ้าน้ำ	ทั่วฉมา ฯ

๑๙๖. บุรินทร์ทิศวเรศท้าว	เทพแมน
อกนิษฐ์^๗ธาดา	เดชแกล้ว
ถวายนัขชุลีแทน	ปรักมาศ
บุษยบำบวงล้วนแผ้ว	ผ่องมน ฯ

๑๙๗. สดับสารสวาดิข้อย	คำนวณ
มีมโนคะนึงนนท์	หนึ่งนี้
ปรานีอัตถกำสรวล	เสาวณิต น่อยนา
เชิญพิทักษ์ศุภถ้อยชี้	ช่วยผดุง ฯ

๑๙๘. เสร็จสารสั่งพนิตถ้วน	ทกรา- ศีเฮย
ทวาทศบำรุง	รักไว้
ประดิษฐ์ประดับสา-	ราเริ่ม เรื่องแฮ
กล่าวกล่อมโสตเพี้ยงใบ้	บอกฝัน ฯ

๑๙๙. รำพันพวนเพิ่มเพ้อ	พิสมัย
โลมเสน่ห์หาศรีสรรพ์	สวาสดิ์พริ้ม
โดยมนัสมานไตร	ตราตรึก กรมแฮ
สมลักษณจิ้มลิ้ม	เลิศทาร ฯ

๒๐๐. เสนอนามถฤก^๘แกล้ง	กล่าวกลอน
ทวาทศราศีสาร	สั่งเศร้า
คือโคลงบาทกุญชร	ชื่อประกาศ ชี้แฮ
เสนาะสนุกนิ์เพี้ยงเว้า	วากหาง^๙ ฯ

๒๐๑. รังสฤษฏ์ศักราชสิ้น	พันสอง ร้อยแฮ
สี่สิบเจ็ดปีปาง	ล่วงล้ำ
วารพุธศุกร์ปักษ์ปอง	เชษฐมาส
กุกกุพรรษท้ายซ้ำ	สัปตศก ฯ

๒๐๒. นฤมนต์^๑๐หมู่ปราชญ์ได้	การุญด้วยนา
เกินตัดขาดติตก	ต่อบ้าง
เพ่อเผยมุกษาสุน-	ทราเยาะ เย้ยแฮ
ฤๅใช่อวดโอ้อ้าง	อรรถเสนอ ฯ

๒๐๓. ภาณไป่เสนาะถ้อย	ถี่แถลง ใดก็ดี
ใช่กระวีวากย์เลอ	เลิศสิ้น
รังแรกเริ่มแสดง	กลอนกล่อม โสตนา
สังเขปสุนทรสร้อยสิ้น	เสร็จสาร ฯ

๒๐๔. ทวยสัตเสศ^๑๑ทุถ้วน	สังขยา
รังรจนนสารา	เรียบร้อย
จุ่งจีรสถิตถา	วรยึด ยิ่งแฮ
ตราบชั่วฟ้าดินคล้อย	อย่าได้สูญสาร ฯ

๑. โรจี แผลงมาจาก รุจี (งาม)
๒. แสร้ (แซ่)
๓. สกันย์, สกนธ์ (กอง)
๔. นงโพธ (นางงาม)
๕. พลาลด (เศร้าโศก)
๖. มหุตรา หรือมุหรตี (ชั่วขณะ)
๗. อกนิษฐ์พรหม (สวรรค์ชั้นสูงสุด ชั้นที่ ๑๖ ในรูปภูมิ)
๘. ถฤก (ถึก)
๙. ต้นฉบับ เป็น หาง แต่งน่าจะเป็น วากย์วาง (นำเสนอบทนิพนธ์) มากกว่า
๑๐. นฤมนต์ (นิมนต์)
๑๑. สัตเสศ (สัตว์)

- จบโคลงทวาทศราศี -
โคลงทวาทศราศี
ผู้แต่ง : หลวงธรรมาภิมณฑ์ (ถึก จิตรกถึก)
ที่มา : หนังสือ "โคลงทวาทศราศี" พุทธศักราช ๒๕๕๑

• กลับสู่ห้องหนังสือบ้านกลอนน้อย ^คลิก

รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, Mr.music, ปลายฝน คนงาม, ขวัญฤทัย (กุ้งนา), หนูหนุงหนิง, น้ำหนาว, กอหญ้า กอยุ่ง, ลมหนาว ในสายหมอก, ฟองเมฆ, ลิตเติลเกิร์ล, ก้าง ปลาทู, โดเรม่อน, ปลาย อักษร


	บันทึกการเข้า

หน้า: [1] ขึ้นบน

พิมพ์

« หน้าที่แล้ว ต่อไป »

กระโดดไป: