|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: สักระวาน่าหนาว
สักระวาน่าหนาว
พระราชนิพนธ์: ศรีอยุธยา (พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว (ร.๖))
บทที่ ๑
๏ สักระวาน่าหนาวชาวสยาม ค่อยมีความปรีดิ์เปรมเกษมสันต์
ฤดูร้อนอ่อนแท้แพ้แรงครัน ยามเหมันต์แรงทวีฤดีสบาย
พิศนภางค์เห็นสว่างกระจ่างแจ่ม แสนอะแร่มเรืองอร่ามยามเดือนหงาย
ลมระรวยอวยกลิ่นผกากราย แสนสบายทั่วหน้าประชา เอย ฯ
บทที่ ๒
๏ สักระวาข้าขอแถลงเรื่อง ให้ต่อเนื่องเปนกลอนสุนทรว่า
แถลงเล่าเปนเค้าสักระวา เช่นที่เคยเล่นมาแต่ก่อนกาล
ขอผู้เปนกะวีมีความรู้ โปรดอภัยให้ดนูผู้แต่สาร
แม้มิถูกเยี่ยงแยบแบบโบราณ ขอให้ท่านเมตตาข้าเถิด เอย ฯ
บทที่ ๓
๏ สักระวาโบราณท่านย่อมว่า แม้หนาวลมห่มผ้าก็อุ่นได้
หนาวน้ำฟ้าท่านว่าจงผิงไฟ หนาวอารมณ์ห่มอะไรจึ่งจะวาย
หนาวอารมณ์โอ้ระทมระทดจิต ไร้มิ่งมิตร์พิศวาสอันมาตร์หมาย
หนาวตลอดทรวงร้าวหนาวทั้งกาย หนาวแทบวายชีวิตปลิดไป เอย ฯ
บทที่ ๔
๏ สักระวาต่อกลอนสุนทรถ้อย ถึงหนุ่มน้อยบุญปลูกถูกสมัย
ชื่อสวัสดิ์วัฒวงศ์เผ่าพงศ์ไทย อย่าอึงไปข้าจะบอกซึ่งความลับ
บิดาเขาชื่ออาเก๊าอยู่ตรอกแดง ติดป้ายแดงขอบลายขายจันอับ
มารดาเขาชาวสยามนามแม่ทรัพย์ ฉะนั้นนับว่าถูกลูกไทย เอย ฯ
บทที่ ๕
๏ สักระวาอนุสนธิ์นิพนธ์พัจน์ ถึงสวัสดิ์วัฒวงศ์พงศ์ไทยใหม่
รูปเขางามเอี่ยมโอ่โก้กระไร ผิวเขาใสสะพรั่งดังเงินยวง
จากโรงเรียนอะซัมชั่นนั้นผ่านมา โรงศึกษามหาดเล็กเด็กในหลวง
ชุบตัวใหม่ได้แน่สมแดดวง ชนทั้งปวงย่อมนิยมชมเขา เอย ฯ
บทที่ ๖
๏ สักระวานายสวัสดิ์ชงัดเพียร อยู่โรงเรียนมหาดเล็กหกเดือนเล่า
ก็สอบไล่ได้ที่ดีไม่เบา ไม่ช้าเขาสมจิตติดแผงคอ
ลองรับใช้อยู่ในราชสำนัก แต่เพียงสักหกเดือนเท่านั้นหนอ
เห็นว่าเปลืองวิชาการงานไม่พอ เขาจึ่งขอลาออกนอกเทียว เอย ฯ
บทที่ ๗
๏ สักระวานายสวัสดิ์ชัดฉกาจ พ้นจากราชสำนักไม่พักเหี่ยว
เพราะเงินเขารวยดขโก้นักเทียว หาเพื่อนเที่ยวได้ถนัดไม่ขัดทาง
เช้าเขาตื่นไม่สู้สายราวบ่ายโมง แต่งโอ่โถงฟรีถนัดไม่ขัดขวาง
เสื้อแพรริ้วงามเด็ดเมล็ดมะปราง พันคอพลางแกว่างไม้เท้าก้าวไป เอย ฯ
บทที่ ๘
๏ สักระวาน่าดูสวัสดิ์โก้ ขึ้นขี่โมเต้อร์ไซค์แล่นไปจี๋
ไปเที่ยวก๋าน่าพระลานสำราญดี ทั้งมีช่องได้พบพวกเพื่อนยา
เห็นเพื่อนเก่าเขาออกมาจากวัง สวัสดิ์ตั้งท่าเหมาะเยาะในหน้า
สงสารจังถูกขังในโน้นนา ไม่โก้ฟรีปรีดาเหมือนเรา เอย ฯ
บทที่ ๙
๏ สักระวายามค่ำย่ำเย็นลง สวัสดิ์คงแต่งโอ่โก้นักหนา
แล้วรีบเร่งเร็วไปมิได้ช้า หาภักษากินโก้ที่โฮเตล
แล้วไปดูภาพยนตร์สนใจจินต์ จำชาร์ลีแชปลินไว้เลียนเล่น
อีกมองดูนารีที่งามเด่น หนังเลิกเล่นแล้วชวนหล่อนไป เอย ฯ
บทที่ ๑๐
๏ สักระวาพานางสำอางค์องค์ ไปถนนราชวงศ์ลุ่มหลงใหญ่
กินเข้าต้มอิ่มหนำสำราญใจ แล้วเลยไปเคหาแม่นารี
ปลื้มประโลมอรไทยที่ในห้อง ประทีปส่องมรกฎแสนสดสี
อีกสองวันต้องไปหามิตานี เออเช่นนี้สิสนุกแสนสุข เอย ฯ
บทที่ ๑๑
๏ สักระวาอาเก๊าแสนเศร้าจิต รำพึงคิดถึงบุตร์สุดสงสาร
เฝ้าแต่เที่ยวร่ำไปไม่ทำงาน ไม่ได้การจะฉิบหายและขายตน
จึ่งปฤกษาอาทรัพย์และปรับทุกข์ ลูกเรารักแต่สนุกจะปี้ป่น
ฉันใดจะได้เห็นมันเปนคน อั๊วนี้จนใจแม้แม่ทรัพย์ เอย ฯ
บทที่ ๑๒
๏ สักระวาแม่ทรัพย์รับปฤกษา จึ่งตอบว่าลื้อเหนอเซ่อไปได้
เอาไปฝากเจ้าคุณท่านเปนไร ให้เข้ารับราชการงานโอพีซ
ในไม่ช้าจะได้เห็นเปนขุนนาง คงมีทางสมหมายนายชอบจิต
ลงทุนของกำนัลท่านสักนิด คงสมคิดเราแท้แน่ละ เอย ฯ
บทที่ ๑๓
๏ สักระวาไม่ช้านายสวัสดิ์ ก็ได้พลัดไปเข้ากระทรวงหนึ่ง
อย่าออกนามดีกว่าข้าคำนึง ถึงกฎหมายหมิ่นประมาทมิอาจโว
เปนเสมียนสำรองท่านลองใช้ เงินเดือนหาได้ไม่แต่ก็โก้
ทำท่าเปนขุนนางวางภูมโต เที่ยวคุยโอ้จึงโอพีซติดปาก เอย ฯ
บทที่ ๑๔
๏ สักระวามชายงามผู้ทรามเปลี่ยว มีเพื่อนเที่ยวพร้อมพรั่งดังถวิล
ช่วยสนุกสุขสนานในการกิน อีกชี้ถิ่นที่เล่นอย่างเย็นใจ
แต่ละคืนกลับดึกพิลึกแท้ แต่พ่อแม่จะว่าก็หาไม่
เชื่อว่าเขาคงติดงานการท่านใช้ สองดีใจชมบุตร์สุดรัก เอย ฯ
บทที่ ๑๕
๏ สักระวาอยู่มามิช้านัก สวัสดิ์รักกัญญามารศรี
ชื่อว่าสาวสร้อยระย้ายอดนารี เรียนอยู่ที่แหม่มโคล์ก็นักแฮะ
ตาขำคมผมมวยสรวยสมหน้า ฟันมุกดาเด่นขาวราวกับแกะ
สะเอวกลมนมเต่งเก่งจริงและ น่าต้องแตะกายกอดยอดหญิง เอย ฯ
บทที่ ๑๖
๏ สักระวาคอยหาซึ่งโอกาส รู้จักนาฎนวลละอองผู้ผ่องศรี
คอยด้อมมองจ้องอยู่ดูท่วงที จนโชคดีได้สมอารมณ์ปอง
ไปพบหล่อนในห้างอันกว้างใหญ่ หล่อนนั้นไซร้ชุลมุนวุ่นซื้อของ
ผ้าเช็ดหน้าหล่อนหล่นปนลออง สวัสดิ์จ้องจ้วงหยิบคืนหล่อน เอย ฯ
บทที่ ๑๗
๏ สักระวาคราเมื่อรู้จักแล้ว เพียรจะพบนางแก้วไม่หยุดหย่อน
ไม่พบสมปราถนาแสนอาวรณ์ เขียนอักษรแถลงแจ้งจิตไป
ว่าไมเดียร์พี่ละเหี่ยในดวงจิต เมื่อไรจะได้คิสส์พิสมัย
ไอลัฟหล่อนบังอรจงเชื่อไอ โอริไปลให้ดีสักที เอย ฯ
บทที่ ๑๘
๏ สักระวาสร้อยระย้าได้รับสาร แม่นงคราญนึกขันหาน้อยไม่
หล่อนรู้ชัดว่าสวัสดิ์นั้นคือใคร จึ่งจงใจล้อเล่นเปนอาทิ
จึ่งเขียนตอบขอบใจเปนนักหนา แต่ตูข้าเปนอนงค์จงตรองตริ
จะใจง่ายดายฉะนั้นแล้วกันซิ ชนจะติแต้มร้ายอายเขา เอย ฯ
บทที่ ๑๙
๏ สักระวาหนุ่มตะกอพอรับสาร ยิ่งทราบสร้านทรวงรักเปนนักหนา
ตอบย้อนไปไมเดียร์เฮียร์ไอว่า โอแม่ดาร์ลิงสร้อยผู้กลอยใจ
อันตัวพี่มีเอดุเคชั่น ได้เรียนจบครบสรรพ์ทันสมัย
หล่อนก็เปนนารีซีวิไลซ์ ฉะนั้นไซร้ควรคู่ดูเหมาะ เอย ฯ
บทที่ ๒๐
๏ สักระวาทรามเชยเฉลยสาร จดหมายวานนี้อ่านก็นึกขัน
คุณคงนึกว่าสร้อยรู้น้อยครัน เพราะฉะนั้นจะหลอกเล่นตามใจ
เมื่อแต่งงานกับสร้อยเรียบร้อยแล้ว อันแม่แก้วเมียเก่าเอาไว้ไหน
จะไว้บ้านเดียวกันหรือฉันใด ขอจงได้แถลงแจ่มแจ้ง เอย ฯ
|
รายนามผู้เยี่ยมชม : ลมหนาว ในสายหมอก, Thammada, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, คอนพูธน, หนูหนุงหนิง, รพีกาญจน์, กรกช, Black Sword, ขวดเก่า, ปลายฝน คนงาม, มยุเรศ เมรี, ก้าง ปลาทู, หญิงหนิง พราววลี, Mr.music, ปลาย อักษร, Paper Flower, วรรณดี, มนชิดา พานิช
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: สักระวาน่าหนาว
บทที่ ๒๑
๏ สักระวาตอบถ้อยแม่สร้อยถาม ขอบอกความสัจจาอย่าฉงน
นางแก้วกับงามปลอดยอดกมล คนละชั้นไม่เทียบอย่าเปรียบกัน
เมียเกเรเกเสทั้งเพไซร้ เปนห่วยใยนิ่มน้องจงเชื่อฉัน
เมียคนที่พาโชแบบโก้นั้น คือแจ่มจันทร์สร้อยระย้ายาใจ เอย ฯ
บทที่ ๒๒
๏ สักระวานารีมีสารตอบ ว่าฉันขอบใจพี่หาน้อยไม่
แต่ดิฉันตั้งจิตคิดมั่นใจ ว่าจะไม่ร่วมผัวกับใครเลย
ดิฉันนี้มีวิชาอยู่พอตัว คงหาผัวไม่ยากนะพี่เอ๋ย
ทั้งขุนหลวงพระพระยาพอหาเชย ได้เสบยเปนแน่แท้เทียว เอย ฯ
บทที่ ๒๓
๏ สักระวานายสวัสดิ์ออกขัดจิต ย้อนลิขิตว่าน้องจงตรองหน่อย
อยากได้ผัวแก่ชราอายุร้อย แม่สาวสร้อยจะสุขได้ฉันใด
หวังสบายกลับจะกลายเปนรำคาญ คอยแต่นั่งพยาบาลสามีไข้
จะเปนสุขสนุกได้ฉันใด ขอสายใจไตร่ดูให้ดี เอย ฯ
บทที่ ๒๔
๏ สักระวาสาวสร้อยตอบถ้อยว่า ภัสดาหนุ่มน้อยก็อาจไข้
เช่นคุณเองก็เก่งหยอกเมื่อไร เคยได้ไปแอบหามิตานี
อันผัวแก่แม้ไข้ขอให้เพียง บำรุงเลี้ยงฟุ่มเฟือยเรื่อยเต็มที่
ก็จะได้เปนสุขสนุกดี ทรัพย์สินมีมากใช้พอใจ เอย ฯ
บทที่ ๒๕
๏ สักระวานายสวัสดิ์แสนขัดจิต นางมิ่งมิตร์ตอบตัดและขัดขวาง
เฝ้าคะนึงอึ้งอ้ำคลำหาทาง ที่ให้นางจึกรักสมัคใจ
ตามเชื้อเก่าเขาย่อมดูถูกหญิง นึกว่าสิ่งที่พอจะล่อได้
คืออวดมีอวดมั่งตั้งหน้าใหญ่ นึกแน่ใจคงสมอารมณ์ เอย ฯ
บทที่ ๒๖
๏ สักระวาต่อมาสวัสดิ์โง่ ก็แต่งตัวฟรีโก้ยิ่งกว่าเก่า
คอยเที่ยวกรอล่อตาแม่นงเยาว์ ทุกค่ำเข้าเฝ้าคิดยวนจิตนาง
หล่อนออกปากอะไรหาให้สิ้น ทั้งเพ็ชร์นิลแหวนกำไลไม่ขัดขวาง
นางจะไปหนไหนไฝ่ตามนาง จนราร้างกิจการงานหมด เอย ฯ
บทที่ ๒๗
๏ สักระวาท่านมหาอำมาตย์ใหญ่ ได้ลองใช้นายสวัสดิ์หกเดือนกว่า
เห็นว่าไม่เปนเรื่องเคืองอัชฌา เข้าก็มาแสนสายบ่ายกลับวัน
ครั้นตักเตือนก็ง้อขอแก้ตัว แต่เมามัวลืมคำที่ร่ำมั่น
เตือนจนเบื่อไม่เชื่อไม่ฟังกัน ออกจากกระทรวงฉันดีกว่า เอย ฯ
บทที่ ๒๘
๏ สักระวานายสวัสดิ์สะบัดหน้า คำนับลาเจ้าคุณขุ่นไปบ้าน
บอกบิดาว่าลาออกจากงาน เพราะนายท่านไม่ชอบตัวลูกยา
อันลูกไซร้ไม่เปนหัวประจบ ไม่นอบนบลีนเตียเคลียเปนข้า
ทุกวันนี้คนดีมีวิชา ต้องเสียท่าคนช่าง ป.จ. เอย ฯ
บทที่ ๒๙
๏ สักระวาอาเก๊าไม่เข้าจิต มิได้คิดว่าลูกกล่าวมุสา
เห็นว่าเปนคนดีมีวิชา ไหนจะมาพูดปดสดๆ ฉะนี้
จึ่งปลอบว่าลูกยาอย่าเสียใจ เตี่ยจะช่วยลูกให้เจริญศรี
จะพาไปฝากตัวเจ๊สัวฮี้ มิช้าทีสมหวังมั่งมี เอย ฯ
บทที่ ๓๐
๏ สักระวาแม่ทรัพย์กลับฉงน หรือลูกตนจะหลอกตาเตี่ยให้
แกอุส่าห์พยายามสืบถามไป มิช้าใยแจ้งจริงทุกสิ่งอัน
แกแสนโกรธติโทษนายสวัสดิ์ ปดถนัดน่าเฆี่ยนเจียนอาสัญ
อันเงินทองของใช้ไม่ให้ปัน จนกว่ามันนี่นะจะดี เอย ฯ
บทที่ ๓๑
๏ สักระวานายสวัสดิ์ข้องขัดจิต แต่สุดคิดขัดแม่หรือแปรผัน
ทั้งนายเตี่ยกลัวเมียเสียมากครัน เพราะฉนั้นหมดท่าหาอุบาย
จึ่งก้มกราบมารดาว่าลูกชั่ว ละเลิงตัวเล่นล้วนจวนฉิบหาย
ขอคุณแม่เมตตาแก่ลูกชาย โปรดภิปรายช่วยชี้วิถี เอย ฯ
บทที่ ๓๒
๏ สักระวาแม่ทรัพย์รับลูกยอ แกก็พอใจมากหาน้อยไม่
จึ่งตอบว่าลูกยาก็เติบใหญ่ ควรตั้งใจแล้วเจ้ามีเย่าเรือน
นี้ก็เปนธรรมดามารดาไซร้ ย่อมมั่นใจว่าแม้ลูกมีเพื่อน
เสนหายาจิตอยู่ติดเรือน ย่อมคิดเหมือน ๆ กันทั้งนั้น เอย ฯ
บทที่ ๓๓
๏ สักระวานายสวัสดิ์ยกหัตถ์ไหว้ แล้วถามไปว่าเมียของดิฉัน
จะหาได้ที่ไหนลูกใครกัน และหล่อนนั้นรูปร่างเปนอย่างไร
ขอคุณแม่รู้นาว่าลูกนี้ เปนคนฟรียังสยามตามสมัย
ต้องขอเลือกหญิงงามตามพอใจ จะจัดไปอย่างเก่าไม่เอา เอย ฯ
บทที่ ๓๔
๏ สักระวาแม่พ่อหัวร่อร่วน ฟังสำนวนลูกเราเขาเก่งก๋า
เขาจะตามใจตนคันภรรยา แต่ว่าเงินทองเขาเอาจากใคร
โตปานนี้ไม่มีอาชีวะ จะเลี้ยงครอบครัวนั้นฉันใดได้
ไม่ให้เราเลือกให้ก็ตามใจ หาเองเราไม่ให้ทุนเรา เอย ฯ
บทที่ ๓๕
๏ สักระวาหนุ่มตะกอฟังพ่อแม่ นึกว่าแย่เสียทีแกปี้ป่น
ต้องยินยอมอ่อนน้อมดูสักหน พอให้พ้นทุกข์ไปในครานี้
จึ่งตอบว่าข้าขออภัยโทษ อันจะโปรดปลูกฝังทั้งทีนี่
สุดแท้แต่จะเมตตาปรานี ตัวลูกนี้ประนอมพร้อมใจ เอย ฯ
บทที่ ๓๖
๏ สักระวามารดายินดีแท้ จึ่งตอบแก่ลูกชายสายสมร
แม่เห็นว่ากิมลี้ศรีบังอร ลูกอากรไล่เห่าเขาเหมาะดี
เขามั่งมีเงินทองเข้าของถม แสนอุดมมั่งคั่งทั้งดินที่
ผืนโต ๆ อะโขเขามากมี ผัดพรุ่งนี้จะไปขอให้พ่อ เอย ฯ
บทที่ ๓๗
๏ สักระวานายสวัสดิ์ข้องขัดจิต รำพึงคิดถึงวิวาห์น่าใจหาย
นึกถึงสาวสร้อยระย้าน่าเสียดาย แทบจะตายเพราะเศร้าเหงาวิญญา
โอ้อกเอ๋ยหวังเชยพักตร์แฉล้ม หวังจูบแก้มกอดดมชมเกศา
หวังฟังคำพริ้งพร้อยกลอยอุรา แต่นี้นาจะต้องพรากจากกัน เอย ฯ
บทที่ ๓๘
๏ สักระวายิ่งคิดจิตยิ่งไข้ ถอนใจใหญ่หยิบกระดาษวาดอักษร
ถึงแม่สาวสร้อยระย้าสง่างอน ขอบังอรเมตตาอย่าข้อนเคาะ
ด้วยแม่พ่อจะขอภรรยาให้ จะคำนึงฐานใดไม่เห็นเหมาะ
ต้องจำทนก้มหน้าเปนคราเคราะห์ อย่าเยาะเลยแก้วตาปรานี เอย ฯ
บทที่ ๓๙
๏ สักระวาสาวสร้อยตอบถ้อยว่า ช่างเจรจาพลอดพล่อยน้อยไปฤา
คุณเปนชายสมัยใหม่ใคร ๆ ลือ คุณมีชื่อว่าโก้นะเจ้าคะ
เหตุไฉนยอมให้เขาบังคับ จับแต่งงานปานเป็ดหรือไก่ล่ะ
หรือเต็มใจแต่ไถลหลอกเล่นนะ ชรอยจะลวงสร้อยหนอยแน่ เอย ฯ
บทที่ ๔๐
๏ สักระวาหนุ่มน้อยตอบถ้อยเฉลย โอ้อกเอ๋ยดาร์ลิงกริ่งใจได้
อันนางสาวกิมลี้ดีอย่างไร จึ่งจะได้เปรียบสร้อยกลอยวิญญา
สร้อยเหมือนแสงสุริยงยามส่งศรี ส่วนกิมลี้เหมือนหิ่งห้อยน้อยนักหนา
สร้อยคือหงส์สกุณีลี้คือกา ฤาจะมาแข่งขันกันได้ เอย ฯ
|
รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, Black Sword, ขวดเก่า, ปลายฝน คนงาม, มยุเรศ เมรี, ก้าง ปลาทู, น้ำหนาว, หญิงหนิง พราววลี, หนูหนุงหนิง, Mr.music, Thammada, ปลาย อักษร, Paper Flower, วรรณดี, มนชิดา พานิช
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: สักระวาน่าหนาว
บทที่ ๔๑
๏ สักระวาบังอรย้อนตอบถ้อย พ่อหนุ่มน้อยฉอเลาะเหมาะเฉลย
ช่างค้นหาสิ่งเทียบและเปรียบเปรย กระไรเลยนึกว่าเขาไม่เข้าใจ
อันแสงสูรย์และหงส์องค์อุดม เอาไว้ชมดูเล่นเห็นพอได้
แต่ที่แท้สูรย์แพ้แสงโคมไฟ หงส์อุไรแพ้นกขุนทอง เอย ฯ
บทที่ ๔๒
๏ สักระวาชายอ่านดาลดวงจิต ตอบมิ่งมิตร์หน้าแฉล้มช่างแนมเหน็บ
ทุก ๆ คำตำใจได้ดังเล็บ หล่อนหยิกเจ็บเลือดอาบทราบสรรพางค์
แม้เลือกได้ฤาจะไม่สนธิน้อง เคียงประคองคู่ใจไม่เหินห่าง
ถึงตัวไกลใจยงคงคู่นาง รักไม่วางวายกระสันสักวัน เอย ฯ
บทที่ ๔๓
๏ สักระวาสาวสร้อยตอบถ้อยแถลง แม้ไม่แสร้างเสรหลอกจะบอกให้
เวลานี้ยังไม่มีซึ่งชายใด จะมาไฝ่ขอน้องคู่ครองกัน
แม้สมัคจะดำรงคงไมตรี ก็ไม่มีผู้ใดจะเดียดฉัน
จะโต้ตอบสาราไปมากัน เชิงฉันมิตร์นั้นไม่เปนไร เอย ฯ
บทที่ ๔๔
๏ สักระวานายสวัสดิ์วัฒวงศ์ กำลังหลงสร้อยระย้าหาน้อยไม่
ครั้นได้รับสารตอบแสนชอบใจ ยิ่งรักใหญ่ทุกวันพันทวี
ถึงแต่งงานแล้วก็ปานมิได้แต่ง ทุกหนแห่งเที่ยวรอกรอโฉมศรี
สิ้นเกรงใจในส่วนแม่กิมลี้ ประพฤฒิฟรีโก้เล่นเช่นก่อน เอย ฯ
บทที่ ๔๕
๏ สักระวาอยู่มามิช้านัก เกิดขลุกขลักเปนการรำคาญใหญ่
เจ๊สัวฮี้ตรวจบาญชีเงินหายไป โกรธเปนไฟว่าจะร้องฟ้องคดี
แต่อาเก๊าเว้าวอนขอผ่อนใช้ เงินนั้นให้แทนบุตร์จนเต็มที่
การค้าขายกำไรก็ไม่มี พอหมดณี่นายเตี่ยเอี้ยเทียว เอย ฯ
บทที่ ๔๖
๏ สักระวานายสวัสดิ์ขัดข้องใหญ่ เจ๊สัวไล่แล้วหนอพ่อหมดท่า
อันการงานใด ๆ จะไฝ่หา ก็ลำบากเลือดตาแทบกระเด็น
แต่กระนั้นตามวิสัยคนใจแตก ก็ไม่แปลกเปลี่ยนใจในทางเล่น
เล่นม้าเล่นตีผีไม่มีเว้น เพราะเปนเย็นตลแมนแสนโก้ เอย ฯ
บทที่ ๔๗
๏ สักระวาอาชีพหามีไม่ ฉนั้นไซร้นายสวัสดิ์ขัดสนเหลือ
ครั้นไปขอเงินพ่อมาจุนเจือ เงินก็เมื้อหมดเสร็จเจ็ดวันไป
คิดอุบายย้ายยักชักชวนมิตร์ ช่วยกันคิดลวงพ่อเห็นพอได้
ช่วยกันหนุนอาเก๊าเช่าเรือไฟ ขนเข้าไปซัวเถาเอาทุน เอย ฯ
บทที่ ๔๘
๏ สักระวาเจ้าท่าตรวจกำปั่น เห็นว่ามันเก่าเกินเดินไม่ได้
จึ่งห้ามเรือมิให้ออกทเลใหญ่ ฉนั้นไซร้อาเก๊าก็เข้าร้าย
เจ้าของเรือไม่ยอมจะคืนทรัพย์ ฝ่ายโรงสีก็ปรับเอาฉิบหาย
อาเก๊าแก่แย่ยับอีกอับอาย รากเลือดวายชีวามิช้า เอย ฯ
บทที่ ๔๙
๏ สักระวาแม่ทรัพย์นับว่าดี รักสามีจริงหนาน่าสงสาร
ยามวิโยคโศกใจดังไฟราน ปริเวทนาการอยู่หลายวัน
แล้วรำพึงถึงธรรมดาโลก มีแต่โศกเสื่อมสุขทุกสิ่งสรรพ์
ไม่มีสิ่งเที่ยงแท้แต่สักอัน เหตุฉะนั้นยอมสละจะดี เอย ฯ
บทที่ ๕๐
๏ สักระวาคิดฉะนั้นแกผันผาย หาลูกชายชี้แจงแถลงไข
อันตัวแม่นี้แก่ลงแล้วไซร้ จะอยู่ไปไม่สราญนานกี่วัน
แม่จึ่งคิดสะสมบ่มกุศล ไว้ช่วยตนเดินจบภพสวรรค์
อันสมบัติพัสถานทุกสิ่งอัน ขอมอบพลันให้ลูกปลูกฝัง เอย ฯ
บทที่ ๕๑
๏ สักระวาฟังแม่แกขานไข นายสวัสดิ์ดีใจเปนนักหนา
เห็นแต่ตัวเปนใหญ่ไฝ่เงินตรา นึกแต่ว่าจะได้โก้โอ่เต็มตัว
จึ่งตอบว่าคุณแม่แก่ปานนี้ บวชเปนชีดีละจะยังชั่ว
ไม่ควรห่วงเงินทองของพันพัว อย่าได้กลัวลูกจะเลี้ยงเพียงพอ เอย ฯ
บทที่ ๕๒
๏ สักระวามารดาไปบวชแล้ว ฝ่ายลูกแก้วเปนสุขสนุกโข
เลี้ยงเพื่อนฝูงจูงหญิงวิ่งเที่ยวโช แสนจะโก้ก๋าใหญ่ไม่วายวัน
ของดี ๆ มีราคาค่าไม่น้อย ซื้อกำนัลสาวสร้อยทุกสิ่งสรรพ์
หล่อนอิดเอื้อนเตือนให้รับไว้พลัน ฉนั้นหล่อนเกรงใจรับไว้ เอย ฯ
บทที่ ๕๓
๏ สักระวาไม่ช้าสมบัติเหี้ยน ใช้จนเตียนแต่ยังไม่กลับจิต
อ้อนวอนขอพ่อตามาเปนนิตย์ เพราะสิ้นคิดสิ้นท่าจะหาเอง
ในที่สุดไล่เห่าแกเว้าว่า เตือนก็กลับโกรธาทำตาเป๋ง
ครั้นแกโกรธโกรธตอบไม่ชอบเพลง ลุกผางเผงเดินออกนอกบ้าน เอย ฯ
บทที่ ๕๔
๏ สักระวาพ่อตาอุราร้าว เรียกลูกสาวออกมาว่าลูกเอ๋ย
ผัวของเจ้ามันใช้ไม่ได้เลย ขืนนิ่งเฉยจะยิบฉิบหายไป
เหมือนคบเหี้ยพลอยเสียราศีเปล่า อีกตัวเจ้าเขาจะรักก็หาไม่
จะคงอยู่กับมันไปฉันใด อย่ากันเสียเปนไรลูกรัก เอย ฯ
บทที่ ๕๕
๏ สักระวาอย่าจากนางกิมลี้ นายสวัสดิ์ยินดีหาน้อยไม่
เขียนจดหมายถึงสร้อยผู้กลอยใจ ว่าโอไมสวี๊ตหาร์ตไออ๊าสก์ยู
ทูบีแกล๊ดวิดมีที่ฟรีแล้ว ได้เชยแก้วกนิษฐามหาหรู
โดยเต็มที่ไม่มีใครกีดอยู่ จะได้ลัฟแต่ยูผู้เดียว เอย ฯ
บทที่ ๕๖
๏ สักระวาสาวสร้อยค่อยคำนึง ถึงฐานะของสวัสดิ์แสนขัดสน
อันการที่มีผัวเปนตัวตน ต้องหาคนมั่นคงยงยืนนาน
อันสวัสดิ์ขัดสนจนปานนี้ เปนเมียเขาไม่มีซึ่งหลักฐาน
จะพลอยพากันฉิบหายแทบวายปราณ ไม่เปนการเลิกทีดีกว่า เอย ฯ
บทที่ ๕๗
๏ สักระวาตรึกตราเช่นนั้นไซร้ จึ่งตอบนายสวัสดิ์ไปเปนคำว่า
ฉันขอโทษเธอโปรดกรุณา จะขอแจ้งกิจจาโดยจริงใจ
ดิฉันชอบสนุกและสุขสพรั่ง แสนเกลียดชังความจนทนไม่ไหว
อันสิ่งของดี ๆ ที่คุณให้ ดิฉันได้รวบรวมส่งคืน เอย ฯ
บทที่ ๕๘
๏ สักระวาน่าสงสารนายสวัสดิ์ อ่านสารทราบความชัดก็มืดหน้า
หวลคำนึงถึงตัวแสนชั่วช้า เลวยิ่งกว่าเดรฉานสามาญแท้
ครั้นเมื่อค่อยวายคลายกำสด ไปประณตนบราบกราบกรานแม่
ขออภัยที่ได้ผิดมากแท้ ขอคุณแม่ช่วยข้าครานี้ เอย ฯ
บทที่ ๕๙
๏ สักระวาแม่ทรัพย์รับขวัญบุตร์ ความรักยุดยึดใจไม่แปรผัน
อันตัวลูกได้สติสิดีครัน ต่อแต่นี้ทีจะหมั่นในการงาน
ลูกจงจิตคิดอยากทำการใด ณแห่งไหนแม่จะพาไปฝากท่าน
แต่ลูกต้องตั้งสัตย์ปฏิญาณ จะทำงานยืดไปไม่ทิ้ง เอย ฯ
บทที่ ๖๐
๏ สักระวานายสวัสดิ์ยกหัตถ์ไหว้ แล้วตอบไปว่าลูกไม่แลเห็น
ว่าจะพึ่งแห่งใดได้ร่มเย็น เช่นพระราชสำนักพระจักรา
ลูกเคยอยู่ภายในไพล่วิ่งออก มาข้างนอกเพราะคิดผิดนักหนา
บัดนี้เห็นโทษตัวอันชั่วช้า นึกอายหน้ามิอาจกลับไป เอย ฯ
บทที่ ๖๑
๏ สักระวาแม่ทรัพย์รับปากว่า แม่จะลองไปหาท่านผู้ใหญ่
ท่านมีความเมตตาหาน้อยไม่ ไม่ไฝ่ผูกเวราลูกอย่ากลัว
รุ่งขึ้นไซร้แกไปหาเจ้าคุณ ขอพึ่งบุญบารมีไว้เหนือหัว
พ่อสวัสดิ์รู้สึกสำนึกตัว จะละชั่วเปนแท้แน่แล้ว เอย ฯ
บทที่ ๖๒
๏ สักระวาท่านผู้ใหญ่ใจอารี นึกเห็นแก่แม่ชีน่าสงสาร
จึ่งรับนายสวัสดิ์ไว้ให้ทำงาน เปนสำรองราชการในกองกลาง
สังกัดกรมมหรศพลองดูที เงินเดือนญี่สิบไซร้ใช้ต่าง ๆ
แม้งานแขงแรงดีอาจมีทาง ได้ขเยื่อนเลื่อนอย่างพอใจ เอย ฯ
บทที่ ๖๓
๏ สักระวานายสวัสดิ์วัฒวงศ์ สมประสงค์เข้าสำนักหลักฐานได้
ก็ทำงานขันเข้มอย่างเต็มใจ บ่อมิได้มัวเล่นเช่นเคยมา
สมัคประจำการกรมพรานหลวง ในเวลาทั้งปวงแต่งเสือป่า
เลิกแต่งกายโก้ฟรีที่เคยมา กิริยาเสงี่ยมเจียมตัว เอย ฯ
บทที่ ๖๔
๏ สักระวากล่าวกลอนสุนทรแถลง มิได้แสร้งกล่าวเปรียบเทียบใครหนอ
หวังแต่จะสำแดงแถลงพอ ช่วยแนะข้อคติแห่งโบราณ
อันผู้ใดไฝ่ตามแต่ใจตน มักต้องทนทุกข์ภัยไร้สุขศานติ์
แม้รู้จักข่มใจไม่ยากนาน ได้พ้นทุกข์สุขสราญยั่งยืน เอย ฯ
บทที่ ๖๕
๏ สักระวาจำลาสหายแล้ว ขอเกลอแก้วอยู่สุขสนุกสนาน
กลอนนี้เพียงเรียงเล่นเปนประมาณ แก้รำคาญระหว่างว่างกิจจา
อันบทกลอนกระท่อนกระแท่นบ้าง และแต่งอย่างสัประดนปนภาษา
ขอเพื่อนจงใจดีมีเมตตา โปรดอภัยให้ข้าบ้างเถิด เอย ฯ
บทที่ ๖๖
๏ สักระวาหนาวจิตคิดไฉน จะห่มผ้าผิงไฟก็ไม่หาย
ได้แต่ขอนบนอมและมอบกาย กราบถวายแทบเบื้องบาทบงสุ์
ขอพึ่งพระบารมีโมลีโลก บุญโศลกอุ่นอารมณ์สมประสงค์
ขอพระมงกุฎเกศประเทศตรง พระยศยงยืนอยู่คู่ฟ้า เอย ฯ
- จบบริบูรณ์ -
สักระวาน่าหนาว
พระราชนิพนธ์: ศรีอยุธยา (พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว)
|
รายนามผู้เยี่ยมชม : น้ำหนาว, หญิงหนิง พราววลี, มยุเรศ เมรี, หนูหนุงหนิง, รพีกาญจน์, พรานไพร, Mr.music, Black Sword, ขวดเก่า, ปลายฝน คนงาม, กร กรวิชญ์, ลมหนาว ในสายหมอก, ก้าง ปลาทู, Thammada, ปลาย อักษร, Paper Flower, วรรณดี, มนชิดา พานิช
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
