|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
๏ ถึงเกาะบางนางอินถวิลหวัง
เป็นที่วังงดงามอารามหลวง
ดูครึ้มครึกพฤกษาลดาดวง
ทรงผลพวงมาลีน่าปรีดิ์เปรม
มีทั้งสระปทุมาชลาสินธุ์
เหมือนมุจลินท์ที่ลงแห่งหงส์เหม
แมลงภู่หมู่ภมรประอรเอม
โสรจเกษมเสาวมาลย์เบิกบานผจง
ฝูกปักษากาแกก็แซ่เสียง
ทำรังเรียงรุกข์ร่มชมรมระหง
เห็นนกขมิ้นเหลืองอ่อนเจ้าร่อนลง
เหมือนอนงค์ทาประทิ่นขมิ้นนวล
เห็นโนรีนกสีชมพูแผด
เหมือนสีแสดนุชย้อมทั้งหอมหวน
เห็นนกแก้วจับแก้วแจ้วจรรจวน
เหมือนสำนวนน้องแก้วแจ้วเจรจา
จากพรากเหมือนพี่จากสมรแม่
กระสาแซ่เหมือนกะฉันกระสันหา
เห็นนกฝูงข้ามฝั่งไปกลางนา
พี่โศกาก่นดั่งร้องสั่งตาม
ว่านกเอ๋ยเจ้าจะบินไปถิ่นไหน
ขอเชิญไปถึงอนงค์หล่อนคงถาม
จงบอกมิตรขนิษฐาพะงางาม
ให้ทราบความนะว่าเรียมนี้เตรียมตรม
นกไปหน่อยแล้วก็ลอยมากลางหาว
ไม่บอกข่าวเรื่องความเจ้างามสม
เรียมยิ่งแสนแค้นในฤทัยระทม
ให้ปรารมภ์ถึงสมรยิ่งร้อนแรง ฯ
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์) |
รายนามผู้เยี่ยมชม : ปลายฝน คนงาม, กร กรวิชญ์, ตูมตาม, Paper Flower, ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, รพีกาญจน์, Black Sword, ปิ่นมุก, น้ำหนาว, หญิงหนิง พราววลี, ขวดเก่า, ปลาย อักษร
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
๏ ถึงเกาะพระไม่เห็นพระเป็นไฉน
พระจึงไม่แย้มเยี่ยมเผ้าเฟี้ยมแฝง
เห็นแต่ไร่ใบผักแลฟักแฟง
ทั้งเต้าแตงพริกมะเขือดูเหลือตรา
นางสาวสาวเจ้าของเขาร้องขาย
พูดไม่อายอือเออกะเหนอกะหนา
พี่พิศดูสาวสาวพวกชาวนา
ดูหน้าตาดำด่อนไม่อ่อนโยน
แต่ทาสีที่ในวังรังกะตุ๋ย
ยังหอมฉุยโฉมสะอาดดูผาดโผน
แต่พวกเราเขาว่าประสาโลน
ดำเหมือนโคลนก็ไม่ว่าดอกหนาเรา
ตำราจีนเขาว่ากินซึ่งปลายอ้อย
ยังอร่อยมากมากกว่าปากเปล่า
ถึงรูปชั่วตัวดำก็ทำเนา
เหมือนอดข้าวกินมันพอกันตาย ฯ
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์) |
รายนามผู้เยี่ยมชม : ปิ่นมุก, กอหญ้า กอยุ่ง, รพีกาญจน์, Black Sword, ปลายฝน คนงาม, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, Paper Flower, คอนพูธน, ตูมตาม, ก้าง ปลาทู, หญิงหนิง พราววลี, ขวดเก่า, ปลาย อักษร
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
รินดาวดี
ผู้บริหารเว็บ
จำนวนผู้เยี่ยมชม: 7057
 ออฟไลน์ID Number: 3
จำนวนกระทู้: 746
จะสู้เพื่ออยู่ต่อไป
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
๏ ถึงบ้านมอญก่อนเกาะตะเภาล่ม
เภตราจมอยู่ในแควกระแสสาย
โอ้ว่าเรือเหลือประทังกำลังกาย
ต้องทำลายล่มลงในคงคา
อันตัวเราเล่าก็เหลือเหมือนเรือเพียบ
มาเหงาเงียบโดยประดาษพาสนา
นับจะจมล่มชื่อไม่ฦๅชา
สุดจะกู้แก้หน้าให้นวลพราย
เหลือบเขม้นเห็นผลต้นมะกล่ำ
ฉันนี้คำนึงไปแล้วใจหาย
นิสัยปราชญ์ชาติเชื้อปรีชาชาย
ย่อมมาดหมายมอบตนกับคนดี
แม้เอาเทียบเปรียบพาลสันดานเขลา
ย่อมโศกเศร้าสารพัดจะบัดสี
เหมือนน้ำเนื้อนพมาศชาติชาตรี
ถึงใครตีด้วยฆ้องประคองดัง
ไม่เจ็บเท่าเอาเปรียบเทียบมะกล่ำ
ปราชญ์จึงทำกิริยาเหมือนบ้าหลัง
แม้ท่านที่มีพระคุณจะกรุณัง
ขออย่าชั่งกับมะกล่ำให้ช้ำใจ
พอเรือมาหน้าโบสถ์วัดโปรดสัตว์
เห็นพุทธรัตนยอกรขึ้นวอนไหว้
โอ้ตูข้าสารพัดจะขัดใน
ขอโปรดให้ฟื้นบ้างเถิดครั้งนี้ ฯ
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์) |
รายนามผู้เยี่ยมชม : ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, ตูมตาม, รพีกาญจน์, Black Sword, ปลายฝน คนงาม, กร กรวิชญ์, ปิ่นมุก, น้ำหนาว, หญิงหนิง พราววลี, Paper Flower, ขวดเก่า, ปลาย อักษร, ลิตเติลเกิร์ล
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
๏ ถึงตะเกี่ยก่อนเก่าฟังเขาว่า
ว่าศาสนาพวกตะเกี่ยเดียรถีย์
เขาทำบุญของเขาเข้ากระฎี
แม้ถูกที่พวกพ้องพี่น้องกัน
ย่อมปรีดาปราโมทย์พระโปรดช่วย
ถึงมอดม้วยก็คงได้ไปสวรรค์
ศาสนาผาสุกสนุกครัน
ให้ผลทันใจอยากไม่ยากเย็น
จะจริงจังอย่างไรไฉนหนา
เขาเล่ามาเล่าก็มากนึกอยากเห็น
แม้อย่างเราเขาจะให้เข้าไปเป็น
จะทำเช่นนั้นกระดากเห็นยากใจ
มาเข้าช่องคลองตะเคียนเจียนฉงน
ไม่เห็นต้นตะเคียนมีอยู่ที่ไหน
หมายจะบวงสรวงสางแม่นางไม้
ให้ช่วยไปเชิญขวัญกัลยา
มาร่วมเขนยเชยชิมให้อิ่มรัก
ไม่พบพักตร์นางไม้พิไรหา
เห็นแต่แขกแปลกชาติอนาถตา
ส่งภาษาแสบหูไม่รู้ความ
มาออกจากปากคลองตะเคียนแล้ว
ยิ่งไกลแก้วกลอยใจฤทัยหวาม
ถึงสวนมะม่วงเห็นมะม่วงเป็นพวงงาม
ที่หอมห่ามมดแดงเข้าแฝงตอม
ไม่รู้รสมดเอ๋ยมาเชยเฝ้า
แต่รักเขาข้างเดียวเทียวถนอม
เหมือนชายเฉาเฝ้ารสจนอดออม
เขามิยอมก็ยังวอนชะอ้อนคำ
เหมือนเราไซร้ใครฤๅเขาถือศักดิ์
ถึงแสนรักก็ไม่รอที่ตอคร่ำ
ถ้าใครรักรักตอบให้ชอบธรรม
ไม่ขอช้ำใจเป็นเหมือนเช่นมด
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์) |
รายนามผู้เยี่ยมชม : ก้าง ปลาทู, กอหญ้า กอยุ่ง, หญิงหนิง พราววลี, Black Sword, รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, น้ำหนาว, ปลายฝน คนงาม, Paper Flower, ตูมตาม, ปิ่นมุก, ขวดเก่า, ปลาย อักษร
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
พิไรพลางทางมุ่งดูกรุงเก่า
ให้แสนเศร้าโศกในฤทัยสลด
ดูภูมิฐานบ้านเมืองรุ่งเรืองยศ
ควรฤๅลดลงเป็นป่าน่าเสียดาย
ดูวัดวาอารามงามสล้าง
บ้างรกร้างโรยราน่าใจหาย
เมื่อครั้งกรุงยังสนุกสุขสบาย
ได้ยินฝ่ายผู้เฒ่าเขาเล่ามา
ว่าเศรษฐีมีทรัพย์ไม่นับได้
สร้างวัดให้ลูกรักนั้นหนักหนา
ถ้าบุตรใครไม่มีซึ่งวัดวา
ไปเล่นอารามเขาเศร้าฤทัย
เจ้าของเขาเฝ้าเปรยเยาะเย้ยหยอก
กลับมาบอกบิดาน้ำตาไหล
พ่อก็สร้างอารามให้ตามใจ
วัดจึงได้เกลื่อนกลาดดูดาษดา
อันเมืองนี้เล่าก็มีแม่น้ำรอบ
เป็นคูขอบเขื่อนขัณฑ์ก็หนั่นหนา
กษัตริย์สืบสุริย์วงศ์ทุกองค์มา
ก็ย่อมปรากฏเดชทุกเขตแดน
แต่องค์หลังครั้งเมืองจะเคืองเข็ญ
เผอิญเป็นรักงามหลงห้ามแหน
ถ้าโปรดใครก็ประทานว่าการแทน
จึ่งคับแค้นไพร่ฟ้าประชาชน
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์) |
รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, ก้าง ปลาทู, ปลายฝน คนงาม, Black Sword, Paper Flower, กอหญ้า กอยุ่ง, กร กรวิชญ์, ปิ่นมุก, น้ำหนาว, หญิงหนิง พราววลี, ตูมตาม, ขวดเก่า, ปลาย อักษร
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
ไม่เลี้ยงดูผู้ทหารชาญฉลาด
โปรดแต่ชาติพาลเผ่าเฉาฉงน
จนผู้ที่ปรีชาปัญญายล
ต่างเอาตนออกหากจากราชการ
ครั้นศึกพม่ามาประชิดติดกรุงศรี
จึงไม่มีใครจะมาอาสาหาญ
เมืองจึงแตกแยกยับอัประมาณ
นึกสงสารคราน้ำตากระเด็น
ถ้าเจ้านายเลี้ยงชายปรีชากล้า
อ้าหม่าไหนจะย่ำมาทำเข็ญ
แม้บ้านเมืองเฟื่องฟูยังอยู่เย็น
เราก็เป็นชาวกรุงที่รุ่งเรือง
โอ้กรุงยับอัปราเป็นป่ารก
เราก็ตกอับปางแทบคางเหลือง
ต้องจำจากรากเหง้าที่ชาวเมือง
ไปเป็นเครื่องชาวบางกอกเขาหลอกกิน
คิดถึงยามสำราญอยู่บ้านช่อง
เล่นเขาทองแล้วมิหนำซ้ำกฐิน
ออกไปอยู่กรุงเทพเสพเพชรนิล
แต่ปัดหินก็มิใคร่จะได้ชม
อยากพากเพียรเรียนวิชาเอาหน้าชื่อ
เขากลับฤๅอนาถาก็สาสม
ไม่เจียมพุงกรุงเก่าโง่เง่างม
จนตกตมเต็มมิดเหมือนติดดัง ฯ
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์) |
รายนามผู้เยี่ยมชม : Black Sword, กอหญ้า กอยุ่ง, รพีกาญจน์, กร กรวิชญ์, ตูมตาม, ปลายฝน คนงาม, น้ำหนาว, ก้าง ปลาทู, Paper Flower, ขวดเก่า, หญิงหนิง พราววลี, ปลาย อักษร
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
๏ ถึงอารามงามล้ำเคยสำเหนียก
เดิมนั้นเรียกธรรมาเหมือนว่าหวัง
คนมาเรียกธารมาดูน่าชัง
นึกก็สังเวชใจอาลัยตรอง
ถึงมาตรว่าอารามจะงามฤๅ
ถ้าออกชื่อธารมาก็พาหมอง
เหมือนพากเพียรเรียนรู้ต่อครูครอง
ดั่งเรือนทองเพชรประดับสำหรับใจ
แม้ชื่อเสียงเอียงอับใครนับถือ
ถ้าออกชื่อเข้าก็หมองไม่ผ่องใส
จะจงรักภักดีนารีใด
เขาก็ไม่รักแทนน่าแค้นเคือง
ถึงสามแยกแฉกแฉไปแควเหนือ
แลลิ่วเหลือสุดหล้าดูฟ้าเหลือง
พอรามรามข้ามคล่องเข้าครองเมือง
ดูแน่นเนืองเรือแพออกแซ่เซ็ง
แต่ก่อนกว้างขวางดีเดี๋ยวนี้แคบ
ต้องแจวแอบโดนดังกันปังเป้ง
โอ้หัวแหลมแหลมแต่ชื่อไม่ฦๅเลง
ไม่แหลมเก่งเหมือนกะว่านัยน์ตาค้อน
อันคมตามาเหน็บแล้วเจ็บนัก
ดั่งศรปักทรวงฉุดไม่หลุดถอน
ถึงบ้านท่าหลวงนานึกอาวรณ์
ด้วยปางก่อนรักใคร่เคยไปมา
ต้องแวะเยือนเหมือนกะท่านเป็นฉันญาติ
ให้ยกถาดกระท้อนห่อไปต่อหน้า
หลายสิบผลคนธรสโอชา
ขึ้นไปหาให้ท่านโดยกันเอง
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์)
|
รายนามผู้เยี่ยมชม : รพีกาญจน์, ปลายฝน คนงาม, ขวดเก่า, Black Sword, กร กรวิชญ์, กอหญ้า กอยุ่ง, น้ำหนาว, Paper Flower, ตูมตาม, ก้าง ปลาทู, หญิงหนิง พราววลี, ปิ่นมุก, ปลาย อักษร
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
ท่านให้ก้านฟักทองสนองตอบ
ยังนึกขอบใจเจาะด้วยเหมาะเหม็ง
นิสัยท่านนั้นก็รักข้างนักเลง
พูดแต่เพลงกาพย์กลอนจนอ่อนระอา
พอพลบค่ำอำลาออกนาเวศ
อนาถเนตรนึกนวลให้หวนหา
ดูชาวแพชาวบ้านนานนานมา
ให้แปลกตามิรู้ว่าผู้ใด
ถึงแพผ้าหน้าแพก็แลเงียบ
ค่อยลอยเลียบเลงหลงคิดสงสัย
ร้องเรียกผ้าข้าคนก็จนใจ
ไม่มีใครขานรับอัประมาณ
แต่พี่น้องของเราเขาไม่รู้
ยังซ้ำขู่ใครหนามาว่าขาน
คุณป้าขายให้กะข้ามาช้านาน
พอทราบสารแสบในน้ำใจเจือ
น้ำตาหลั่งพรั่งพรูเพราะรู้แน่
ว่าพ่วงแพป้าขายเสียดายเหลือ
จึ่งให้ถอยคล้อยเคลื่อนเลื่อนลำเรือ
ไปแพเหนือรอราคอยหารือ
พอหลานเฟื่องเยื้องหน้าออกมาเห็น
มองเขม้นถามว่าคุณอาหรือ
พอรับคำเขาก็ก้มพนมมือ
ยังนับถือนอบไหว้ขอบใจครัน
แล้วร้องเกริ่นเชิญอาขึ้นมานี่
ขอบไมตรีพจมานของหลานขวัญ
ฉันมีของสิ่งใดก็ให้ปัน
แล้วจึ่งฉันจรดลขึ้นบนแพ
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์) |
รายนามผู้เยี่ยมชม : Paper Flower, กร กรวิชญ์, รพีกาญจน์, ก้าง ปลาทู, หญิงหนิง พราววลี, น้ำหนาว, กอหญ้า กอยุ่ง, ขวดเก่า, Black Sword, ปลายฝน คนงาม, ปิ่นมุก, ปลาย อักษร, ตูมตาม
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
เขาเล่าถึงคุณป้าน่าสงสาร
เพราะนางหลานชาติชั่วตัวตอแหล
ทิ้งป้าอยู่คนเดียวไม่เหลียวแล
ไปเล่นแต่โปถั่วทั้งผัวเมีย
ป้าจนจิตคิดขามเหลือห้ามหวง
แทบแพพ่วงจะทลายต้องขายเสีย
แล้วหลบหลีกปลีกตัวไม่ปัวเปีย
กลัวนางเหี้ยซ่อนตนอยู่บนเรือน
ท่านบ่นหาคุณอาทุกเช้าค่ำ
ฉันฟังคำเสียใจใครจะเหมือน
จึงวอนวานหลานขวัญโดยฟั่นเฟือน
พาไปเยือนเยี่ยมป้าด้วยอาลัย
พอพบป้าอาดูรพูนเทวษ
แสนสมเพชประหนึ่งว่าน้ำตาไหล
ป้าเห็นฉันอัญชลีก็ดีใจ
พลางพิไรโศกศัลย์พรรณนา
ฉันนบนอบปลอบพลางทางคำนับ
หลานจะรับป้าไปเลี้ยงไม่เดียงสา
จะแทนคุณกว่าจะตายวายชีวา
มิให้ป้าอับอายระคายเคือง
ซึ่งหลานสาวเขาชั่วก็ตัวเขา
ป้าอย่าเฝ้าทุกข์ตรอมให้ผอมเหลือง
พูดแล้วลาป้าพลางค่อยย่างเยื้อง
แต่หลานเฟื่องฝากรักเฝ้าชักจูง
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์)
|
รายนามผู้เยี่ยมชม : กร กรวิชญ์, ก้าง ปลาทู, ตูมตาม, รพีกาญจน์, กอหญ้า กอยุ่ง, Black Sword, ปลายฝน คนงาม, Paper Flower, น้ำหนาว, หญิงหนิง พราววลี, ปลาย อักษร
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
เสียงออกจ้าว่าอามาถึงบ้าน
ล้วนน้องหลานนั่งเล่นอยู่เป็นฝูง
มันเห็นอาดุจกาเข้าแกมยูง
ศักดิ์มันสูงมิได้ทักแต่สักคน
ที่แก่เฒ่ากว่าเราก็ไม่เห็น
นี่ล้วนเป็นหลานน้องยังพองขน
มันประมาทคาดหน้าว่าอาจน
สู้นิ่งทนเดินมาตามหน้าโรง
ญาติเราฤๅถือตัวว่าบริสุทธิ์
เป็นสัปปุรุษโด่งดังทั้งโขยง
เราคนเดียวเจียวเขาว่าเราโกง
วิ่งตะโพงผ่าเหล่ามาเล่าเรียน
ที่จริงไซ้ใครซื่อฤๅมุสา
เทพยดารู้หมดคงจดเขียน
ที่เขาถือซื่อตรงจำนงเนียร
เห็นแต่เบียนมิตรญาติฉลาดดี
เอาเนื้อเขาเข้ามาเจือเป็นเนื้อตัว
สู่ลูกผัวกินสบายไม่หน่ายหนี
ซ้ำเกิดเคราะห์เพราะพวกกาลกิณี
ยุยงพี่ผู้ตายให้หน่ายเรา
คบคิดกันกลัวฉันเอามรดก
ไปโกหกมิให้ข้าขึ้นมาเผา
ยังน้าฉันอีกคนจนไม่เบา
มันฉ้อเอาทรัพย์ท่านจนบรรลัย
น้าแช่งชักหักกระดูกก็ถูกที่
กรรมอันนี้มันจะล้างไปข้างไหน
จะร่ำเรื่องก็ขี้คร้านรำคาญใจ
โคของใครก็คงเข้าคอกเขาเอง ฯ
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์)
|
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
๏ แล้วลงเรือเหลือโศกวิโยคยิ่ง
อนาถนิ่งเหนื่อยอ่อนลงนอนเขลง
เสียงไก่แก้วแจ้วขันออกบรรเลง
ให้วังเวงอารมณ์เมื่อลมพัด
โอ้ค่ำคืนชื่นฉ่ำแต่น้ำค้าง
มิได้นางนฤมลมาปรนนิบัติ
ครั้นรุ่งสรางสร่างโพยมโทมนัส
ข้ามไปวัดเชิงท่าด้วยอาลัย
เที่ยวดำเนินเดินยืนตามพื้นล่าง
เห็นที่ร้างเราเอ๋ยเคยอาศัย
กระฎีคร่ำชำรุดเขารื้อไป
ไม่มีใครอุปถัมภ์มานำพา
เหลือแต่ที่เปล่าเปล่ายิ่งเศร้าโศก
ยังเห็นโคกปลูกผลต้นพฤกษา
แสนคะนึงถึงพระคุณมุลิกา
โอ้พระอาจารย์ฉันที่บรรลัย
ท่านเป็นที่วินัยธรรมล่ำลือชื่อ
บอกหนังสือปรีชาจะหาไหน
เทศนาก็เสนาะเพราะจับใจ
คนเลื่อมใสศรัทธาเป็นอาจิณ
ฉันเป็นศิษย์สัตยาสามิภักดิ์
ท่านแสนรักราวกะบุตรสุดถวิล
ที่ตื้นลึกศึกษาไม่ราคิน
อยากให้ภิญโญยศปรากฏนาน
จึงอุตส่าห์พามุ่งไปกรุงเทพ
หวังให้เสพวิทยาที่กล้าหาญ
ลูกกลับจนทนทุกข์ทรมาน
พระอาจารย์เล่าก็มาพิราลัย
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์)
|
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
ถ้ายังเป็นเห็นหน้าลูกยานี้
ก็น่าที่จะโศกาน้ำตาไหล
ท่านไม่รู้การหน้าว่ากระไร
หวังจะให้ลูกเปรื่องรุ่งเรืองรอง
ไม่สมคิดซ้ำปลิดชีวาทิ้ง
ให้ลูกกลิ้งเกลือกตนอยู่หม่นหมอง
พระคุณแม้นเหมือนชนกที่ปกครอง
มิทันฉลองคุณยิ่งสักสิ่งอัน
สิ่งใดใดฉันได้สร้างกุศล
ขอแผ่ผลส่งให้ท่านไปสวรรค์
แม้เกิดไหนให้พบประสบกัน
กว่าจะหันพักตร์ถึงซึ่งนิพพาน
กราบกราบแล้วก็ลาน้ำตาไหล
เดินเข้าในลานโขดโบสถ์วิหาร
พลางยอบย่อยอหัตถ์นมัสการ
อธิษฐานในใจถึงใหญ่โต
ข้าคับแค้นแสนประดาษในชาตินี้
ไม่มีที่พึ่งพาอนาโถ
ทั้งสิ้นทุนสูญขาดญาติโย
เที่ยวเซโซบัดสีนี่กระไร
ยังมิหนำซ้ำมากำพร้ามิตร
มิรู้คิดปลงลงที่ตรงไหน
จะหารักสักคนก็จนใจ
ที่ฝากผีฝากไข้ไม่มีเลย
ไปชาติหน้าอย่าเป็นเหมือนเช่นนี้
ให้มั่งมีวาสนานิจจาเอ๋ย
อย่ารู้ญาติขาดมิตรที่ชิดเชย
ที่ใครเคยวาสนาบารมี
ขอกุศลผลช่วยอำนวยชัก
ให้สมรักกว่าจะตายอย่าหน่ายหนี
หนึ่งชายโหดโฉดช้าหญิงกาลี
อีกทั้งขี้หึงสาอย่ามาระคน
จะรักใครขอให้ได้ดังใจรัก
อย่าให้พักวุ่นวายเที่ยวขวายขวน
สำเร็จกิจอธิษฐานบานกมล
จรดลชมวัดทัศนา
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์) |
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
พิหารมีสี่มุขทั้งสี่ด้าน
ดูโอฬารลดหลั่นน่าหรรษา
เหมือนปราสาทราชวังอลังการ์
มุขเด็จหน้าดั่งหนึ่งท้องพระโรงทรง
ที่ท่ามกลางมีพระปรางค์เป็นองค์ปลอด
ดูใหญ่ยอดสูงเฉิดระเหิดระหง
ที่เชิงปรางค์ข้างต่ำมีถ้ำลง
เขาว่าตรงออกช่องคลองสระประทุม
ผู้ใหญ่เขาเล่ามาก็น่าเชื่อ
ว่าครั้งเมื่อเมืองสนุกยังสุขสุม
มีเศรษฐีมีมั่งตั้งรวบรุม
เงินตวงตุ่มเหลือล้นพ้นประมาณ
มีบุตรสาวเล่าก็ไม่ให้ใครเห็น
จึ่งสร้างเป็นปรางค์มาศราชฐาน
อันนี้ไว้ให้ธิดาอยู่มานาน
แต่หญิงพาลตามชายสูญหายไป
เศรษฐีแสนแค้นคะนึงถึงลูกสาว
ไม่ได้ข่าวคอยท่าน้ำตาไหล
จึงอุทิศปรางค์มาศปราสาทชัย
อันนี้ให้เป็นวิหารทำทานทุน
ให้เรียกวัดค่อยท่ามาชัดชัด
กลับเป็นวัดเลิงท่านึกน่าหุน
จริงไฉนก็ไม่ทราบทำบาปบุญ
ยังหมกมุ่นหมองหมางระคางแคลง
ว่าตามเขาเล่ามาตาไม่เห็น
มิได้เป็นผลประโยชน์โทษแถลง
ที่ตามจริงสิ่งดีของชี้แจง
ให้ท่านแจ้งประโยชน์ผลทุกคนไป
พระปรางค์นี้มีพระสารีริกธาตุ
บรมศาสดาน่าเลื่อมใส
ถึงวันดีคืนดีมีเมื่อใด
ท่านเคยได้เสด็จออกนอกพระปรางค์
แล้วบันดาลปาฏิหาริย์เป็นมหันต์
เปล่งฉัพพรรณรัศมีสีสว่าง
ดูร่วงรุ้งรุ่งโรจน์โชตินภางค์
เปรียบเหมือนอย่างพระศรีสรรเพชญ์เสด็จมา
เป็นสัตย์ธรรมมั่นคงอย่าสงสัย
คนที่ได้เห็นประจักษ์ก็หนักหนา
ครั้งหนึ่งนั้นฉันยังเยาวพา
ได้เห็นกะตาจริงชัดจำรัสเรือง
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์)
|
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
ไม่มุสาพาหยาบกลัวบาปเหลือ
ใครไม่เชื่อหนังสือที่ลือเลื่อง
จงสืบความถามข่าวตามชาวเมือง
คงรู้เรื่องราวชัดที่สัจจัง
รำพันพลางทางถอนฤทัยทุกข์
เห็นหน้ามุขคร่ำคร่าทั้งฝาผนัง
บ้างชำรุกทรุดปรักบ้างหักพัง
ด้วยแต่ครั้งโบราณมานานนม
นึกโทมนัสศรัทธาดอกข้านี้
แม้มั่งมีก็จะสร้างอย่างปฐม
นี่คับแค้นแสนวิตกหัวอกกรม
ได้แต่ชมเชยทำด้วยคำกลอน
ท่านผู้ใดได้ฟังซึ่งหนังสือ
แม้เชื่อถือแน่ตระหนักในอักษร
ที่มีทรัพย์ศรัทธาสถาวร
ขอเชิญปฏิสังขรณ์ให้งดงาม
เสียแรงพบสบพระพุทธศาสนา
ได้ศรัทธาเลิศแล้วในแก้วสาม
เพราะมีทุนบุญหลังมาคั่งคาม
ควรอุตส่าห์พยายามให้ยิ่งยง
อันเงินทองของหวงทั้งปวงนี้
แม้ตระหนี่เก็บไว้เหมือนใหลหลง
จะเป็นของเขาอื่นไม่คืนคง
เพราะปลดปลงก็มิได้เอาไปเชย
อนัตตาก็ใช่ว่าของตนแท้
คงก็แต่บาปบุญเจ้าคุณเอ๋ย
ชีวิตนี้ก็ไม่มีประกันเลย
อย่าเฉยเมยหมั่นคิดอนิจจัง
แม้มิได้ก่อสร้างทางกุศล
ครั้นวายชนม์ก็ไม่มีที่จะหวัง
จนสิ้นกัปนับกัลป์อนันตัง
จะพบพระแต่ละครั้งเห็นเต็มประดา
แม้ผู้ใดได้สร้างพระปรางค์ลุ
ที่บรรจุบรมธาตุสืบศาสนา
ทั้งมนุษย์เทพไทได้บูชา
คงมีอานิสงส์นั้นพันทวี
จะพาตนพ้นอบายในภายหน้า
เมื่อวาสนาพบพระชินศรี
จะตัดห่วงบ่วงมารการโลกีย์
เพราะบุญที่ซ่อมอแลงตกแต่งเติม
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์) |
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
ลิตเติลเกิร์ล
|
Permalink: Re: นิราศทวาราวดี
ขอเดชะเทวฤทธิ์ทุกทิศา
ช่วยชักพาที่ผู้จะชูเฉลิม
มาก่อสร้างปรางค์พิหารเหมือนฐานเดิม
ได้ส่งเสริมศรัทธาสาธุชน
แต่นี้ไปแม้ใครมาสร้างสรรค์
อย่าลืมฉันผู้แสดงแต่งนุสนธิ์
ขอแบ่งบุญกรุณังบ้างสักคน
ให้ได้ผลอานิสงส์เหมือนจงใจ
เดชะคำทำกลอนอักษรสนอง
ที่ยกย่องศาสนาพาเลื่อมใส
บูชาบุญคุณพระรัตนตรัย
ขอจงได้ลุถึงซึ่งนิพพาน
อย่าขัดเข็ญเป็นสุขทุกทุกชาติ
ให้ผุดผาดผิวพรรณทรงสัณฐาน
ทั้งปราชญ์เปรื่องเรืองวิชาปัญญาญาณ
คิดเพลงการมธุรสทุกบทกลอน
ให้เร็วไวไพเราะเสนาะขลัง
ใครได้ฟังออกชื่อฦๅสยอน
แม้หญิงใดได้สดับลืมหลับนอน
ให้กอดหมอนนึกถึงฉันทุกวันคืน
ที่สาวแส้แม่หม้ายทั้งหลายนั้น
คนไหนฉันชอบใจอย่าได้ขืน
ถูกเพลงยาวเข้าก็ปลื้มเหมือนลืมกลืน
ให้แตกตื่นพัลวันตามฉันมา
ในชาตินี้ที่ใครเขาไม่รัก
ขอบุญชักเชยสวาทในชาติหน้า
ให้รักเราเฝ้าวอนจนอ่อนระอา
จึงจะสาน้ำใจไม่ไมตรี
แม้นได้ชมสมรักแต่สักนิด
ให้ต้องจิตจนตายอย่าหน่ายหนี
ใครเคยชมสมสวาทในชาตินี้
ให้เร็วรี่รวยรื่นรีบคืนมา
อธิษฐานอย่างนี้ดีไฉน
ที่จริงใจฉันไม่นึกจะตรึกหา
ถึงรูปโฉมโลมจิตก็อนิจจา
จะปรารถนาโพธิญาณสถานเดียว
มิว่าบ้างผู้ฟังก็อุตริ
มักจะติเสียว่าดาดไม่บาดเสียว
จึ่งเสแสร้งแต่งใส่เหมือนไข่เจียว
พอกล่อมเกี้ยวผู้ฟังให้ตั้งใจ
แล้วไหว้พระละลามาท่าน้ำ
เห็นโรงธรรมศาลาน้ำตาไหล
ด้วยของนี้พี่ฉันที่บรรลัย
ได้สร้างไว้งดงามอร่ามตา
มิทันฉลองก็มาต้องสิ้นชีวิต
ฉันจึ่งคิดสมเพชกับเชษฐา
ส่วนข้าพเจ้าเข้าด้วยถึงตำลึงตรา
ปรารถนาจะขอพบประสบกัน
บรรดาวงศ์พงศ์เผ่าเราก็หนัก
แต่ไม่รักอารีเหมือนพี่ฉัน
ย่อมนับถือซื่อตรงต่อพงศ์พันธุ์
อายุสั้นเสียเพราะกรรมก็จำจน ฯ
นิราศทวาราวดี
ผู้แต่ง : หลวงจักรปาณี (มหาฤกษ์)
<<< ก่อนหน้า ต่อไป >>>
|
|
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
|
