ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

ผู้ประสบไพร
     เคยเป็นผู้ ประสบไพร ในแดนดิน
กันดารถิ่น ห่างไกล ในไพรสณฑ์
ทั้งพรรณไม้ สัตว์ป่า พากมล
บันดาลดล พร่างพรม สมอุรา
     สิ่งแวดล้อม สดใส วนาชน
ไร้ปลอมปน สานสมดุล พรรณพฤกษา
เขตนิเวศ ธรรมชาติ พัฒนา
เพื่อประชา สุขสันต์ ทุกวันคืน
     ประสบไพร ในแดนดิน ถิ่นสยาม
ระบือนาม สมหทัย ไพรเต็มผืน
รักษาป่า คงไว้ ให้ยั่งยืน
ชีพคืนฟื้น หรรษา ประชาไทย
     รักชีวิต ต้องคิด รักษาป่า
เพื่อภายหน้า จารึกไว้ ใช้ขานไข
วีรกรรม สร้างป่า ให้เต็มไทย
ประสบไพร เพื่อลูกหลาน สราญรมย์
คนเรียนไพร
๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

 
ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

วนสัจธรรม
     ไปไม่กลับ จนลาลับ จากจิตใจ
คือผืนไพร ให้เห็น เป็นสักขี
จากโลกา ผืนพนา ป่าพงพี
สิ้นเปรมปรีดิ์ ไม่มีกลับ จนลับใจ
     หลับไม่ตื่น พนาผืน คืนอุดม
สง่าสม ดุลย์พนา พาหลับใหล
แม้ปลุกเร้า ตื่นจากหลับ ต้องลับไกล
ทั่วถิ่นไทย ฝันร้าย ปลายชีวี
     ฟื้นไม่มี ทุกถิ่นที่ เคยให้คุณ
ไพรเจือจุน สร้างสังคม สมศักดิ์ศรี
เคยหลากหลาย เหือดหาย จากธานี
ร้าวฤดี ความหวัง พังทลาย
     หนีไม่พ้น ด้วยบุญกรรม ที่ทำแต่ง
เคยแข็งแกร่ง ต้องด่าวดิ้น สิ้นสลาย
สัจธรรม จริงแท้ ตราบวันตาย
รู้ผ่อนคลาย สบายจิต นิจนิรันดร์
คนเรียนไพร
๑๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

 
ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

เทพแห่งพงไพร
     พระบารมี ปกเกล้า เหล่าชาวไพร
น้ำพระทัย ไหลริน ไม่สิ้นสูญ
ผืนพนา ป่าของไทย ไร้อาดูร
พร้อมเกื้อกูล ใส่ใจ ในอุดม
     กรมสมเด็จฯ เสด็จทั่ว ทุกแว่นแคว้น
ไพรดินแดน บูรณา ผสานผสม
ปณิธาน สืบสาน งานเกลียวกลม
ไร้ขื่นขม ชมชื่น ระรื่นใจ
     อนุรักษ์ พันธุกรรม นำรักษา
ผืนพนา ให้คงอยู่ คู่สมัย
พัฒนา สิ่งแวดล้อม ตลอดไป
ให้ยิ่งใหญ่ เคียงฟ้า คู่แผ่นดิน
     ขอสืบสาน การอรัญ สร้างงานไพร
เพื่อปวงไทย มุ่งรักษา วนาสิน
ให้อุดม สมบูรณ์ แหล่งทำกิน
ภักดิ์ไม่สิ้น กรมสมเด็จฯ เทพแห่งไพร
คนเรียนไพร
๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

แหล่งพักพิง
     เมื่อแล้งมา จึงเห็นค่า ของป่าใหญ่
เมื่อมีภัย จึงเห็นคุณ ที่หนุนเสริม
ยามหงอยเหงา ไขว่คว้า สุขแต่งเติม
ไพรริเริ่ม ตอบสนอง ประคองใจ
     ด้วยร่มเย็น เป็นสักขี มีคุณค่า
ผืนพนา รักษาป่า อัชฌาสัย
คุณภาพ ชีวิต ทั่วทิศไทย
ส่งเสริมให้ สิ่งแวดล้อม น้อมนำพา
     ป้องกันภัย ไกลห่าง ไม่หมางเมิน
สร้างเพลิดเพลิน เจริญจิต ปรารถนา
แหล่งอาหาร เย็นย่ำ ฉ่ำธารา
เกษตรา แสนอุดม สมบูรณ์จริง
     มีสิ่งใด มอบให้ แก่โลกา
เทียมพนา ร่วมสร้าง ทั้งชายหญิง
ผืนอรัญ อุทิศให้ ได้ทุกสิ่ง
แหล่งพักพิง พึ่งพา ประชาไทย
คนเรียนไพร
๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

ปั่นป่วนไพร
     มีศักดิ์ศรี อยู่ที่ไหน ใครรู้บ้าง
แสนอ้างว้าง ในชีวิต จิตสับสน
พฤติกรรม หมดสิ้น ความเป็นคน
ทั้งฉ้อฉล โกงกิน แผ่นดินไพร
     ร้อยเล่ห์เหลี่ยม เทียมชั้น อเวจี
สิ้นความดี ครองพนา พาขานไข
ปรับเปลี่ยนไป จนแห้งแล้ง จากแดนไทย
แสนห่วงใย ไพรอุดม สมฉายา
     สารพัด ผลประโยชน์ เข้าครอบงำ
ทั้งรุกล้ำ เลวทราม ตามทิศา
บ้างแห้งแล้ง ตอกย้ำ ช้ำอุรา
วอนเทวา ภักดิ์พนา ป่านิรันดร์
     ทั่วทุกแคว้น แดนถิ่น เคยอุดม
ไพรงามสม เต็มทรวง สรวงสวรรค์
 หวังวนา กลับฟื้น ทุกคืนวัน
ร่วมสร้างสรรคฺ์ ทุกภาคส่วน ไร้ป่วนใจ
คนเรียนไพร
๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

ภักดิ์ด้วยใจ
     น้อมรำลึก พระมหา การุณเจ้า
ทรงปกเกล้า ชาวไพร หาใดเหมือน
อนุรักษ์ ภักดิ์พนา ทุกครัวเรือน
ไม่แชเชือน เลือนลาง ห่างวนา
     น้ำพระทัย ปรายจากฟ้า เพื่อปวงไพร
สวยสดใส แสนอุดม สมปรารถนา
สิ่งแวดล้อม ชลธี แหล่งธารา
บูรณา เพื่อลูกหลาน สำราญใจ
     ยามเดือดร้อน ได้ผันผ่อน ทั้งแผ่นดิน
ทุกข์คลายสิ้น ลางเลือน ไร้เงื่อนไข
พระเมตตา แผ่ขยาย กระจายไป
เทิดทูนไว้ เหนือเกล้า ชาววนา
     ไพรอุดม สมบูรณ์ ทั่วทุกถิ่น
ได้ยลยิน กู่ร้อง ก้องทิศา
ทรงพระเจริญ ถวายองค์ เทพสุดา
ทั้งอาณา พนาไพร ไทยเขตคาม
คนเรียนไพร
๑๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

ป้องเขาใหญ่
     เมฆทะมึน สีคล้ำ ดำมืดมิด
ปกคลุมปิด ฟากฟ้า เคยสวยใส
เหนือแดนดิน ถิ่นพนา ป่าเขาใหญ่
คนจัญไร รุกล้ำ ระกำทรวง
     สารพัด สร้างฉงน คนกระทำ
สร้างชอกช้ำ เจ็บแค้น แสนใหญ่หลวง
ครองพนา ทำร้ายใจ ไทยทั้งปวง
ร้อยเล่ห์ลวง รุกเขาใหญ่ ไพรอุดม
     ป๋ารกชัฏ ไม่อาจจัด ที่ทำกิน
แหล่งทรัพย์สิน ให้เห็น เป็นปฐม
เข้าแย่งชิง มากมาย ทุกข์ระทม
แสนขื่นขม มหาคีรี ขจีไพร
     หยุดทำร้าย ทำลาย ธรรมชาติ
บรรยากาศ สวยสด สมสมัย
คงคุณค่า มรดก ของถิ่นไทย
ป่าเขาใหญ่ อย่าให้ ใครรุกราน
คนเรียนไพร
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

อยู่อย่างไร
     โลกใบนี้ ล้วนมากมี สรรพสิ่ง
บ้างเป็นจริง หลอกลวง ชวนกังขา
สิ่งที่เห็น อาจเป็น ภาพลวงตา
สารพัด มายา พาเศร้าใจ
     ใหญ่คับฟ้า แก่กล้า มากเล่ห์กล
สร้างฉงน ยั่วยวน ชวนหลงใหล
ลุอำนาจ ไม่คำนึง ถึงผู้ใด
หวังเพียงได้ ดังหวัง ดั่งใจตน
     สร้างเสียหาย กระจายตัว ทั่วแผ่นดิน
ผลาญไทยสิ้น ยุติธรรม พลันล่องหน
อยู่อย่างไร ในยุค มารผจญ
ความเป็นคน ถูกปล้น ตลอดมา
     ทรัพยากร ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม
เคยถึงพร้อม กลับระกำ ช้ำหนักหนา
อยู่อย่างไร หากไร้ ไพรพนา
พิทักษ์ป่า คือคำตอบ ที่ชอบธรรม
คนเรียนไพร
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

รักษ์เขาใหญ่ไว้อนันต์
     ขอเป็นหนึ่ง กำลังใจ ให้ผู้กล้า
ขึ้นทายท้า อำนาจ บาทวิถี
ด้วยสิ้นหวัง ผู้มาก บารมี
ขายชีวี หวังอามิส อิทธิพล
     แม้เป็นใหญ่ ในชั้น ชนปกครอง
หากผยอง แอบอิง สิ่งฉ้อฉล
ผลประโยชน์ มากมาย หลายเล่ห์กล
มารผจญ ปฏิปักษ์ รักษ์พนา
     มรดก แห่งโลกา ป่าเขาใหญ่
ไม่ยอมให้ ผู้ใด สร้างปัญหา
อนุรักษ์ ให้คงไว้ บูรณา
ชาวประชา ร่วมใจ ใฝ่ภักดิ์พง
     เป็นอีกหนึ่ง วีรกรรม ล้ำคุณค่า
รักษ์วนา ป่าเขาใหญ่ ดั่งประสงค์
ธรรมชาติ สิ่งแวดล้อม พร้อมธำรง
ให้อยู่ยง คงมั่น นิรันดร์ไป
คนเรียนไพร
๒๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

ถิ่นไพรงาม
     มองออกไป ในไพรพง กลางดงป่า
คงคุณค่า เหลือคณา นับหมื่นแสน
ความอุดม โอบเอื้อ ทั่วดินแดน
ชวนหวงแหน เทียบแผ่นฟ้า เทียมแผ่นดิน
     ลมแล้งพัด ผ่านพริ้ว เป็นริ้วคลื่น
สร้างขมขื่น ผันแปร กระแสสินธุ์
ความชุ่มชื้น เลือนหาย คล้ายอาจิณ
จรหมดสิ้น ความร่มเย็น เห็นทั่วไป
     หนาวสุดท้าย ลับหาย ปลายเวลา
พรรณพฤกษา ปลิดใบ ไร้สดใส
วัฏจักร หมุนเวียน พลันเปลี่ยนไป
หลงเหลือไว้ แห้งแล้ง ทุกแดนดิน
     อย่าหลงใหล ได้ปลื้ม สิ่งมายา
ร่วมรักษา แต่งเติม เพิ่มทรัพย์สิน
หยุดทำลาย ผืนพนา แหล่งทำกิน
ไม่รู้สิ้น คงไว้ ถิ่นไพรงาม
คนเรียนไพร
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗    

ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

เคยคิดไหม
     หากวันใด สิ้นไพร ใครอยู่ได้?
เคยคิดไหม หากไร้ ซึ่งไพรสณฑ์
ชลธาร เหือดหาย ทั้งมณฑล
ฟ้ามืดมน หมองหม่น จนสิ้นใจ
     โลกจักร้อน ราวไฟ บรรลัยกัลป์
ทุกข์มหันต์ กระจายตัว ทั่วสมัย
ดินแห้งแล้ง ร้อนแรง ดั่งสุมไฟ
ต้องมอดไหม้ ไฟนรก อเวจี
     เห็นแก่ตัว มัวเมา ประโยชน์ตน
หวังลาภผล มีให้เห็น เป็นสักขี
ลดละเลิก ปฏิบัติ ทำสิ่งดี
วนาลี ต้องสูญสิ้น ถิ่นโลกา
     โลกมืดดำ น้ำเหือดแห้ง แล้งไปทั่ว
ด้วยคนชั่ว เห็นแก่ตัว สร้างปัญหา
อย่าปล่อยให้ พนาสิ้น จากโลกา
ทุกชีวา สุขสำราญ นานนิรันดร์
คนเรียนไพร
๒๒ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

 
ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร
 
กาลียุค
     ช่วงเวลา วิวัฒน์ สัจธรรม
ผู้ก่อกรรม เชิดหน้า พาอดสู
สร้างอิดหนา ระอาใจ ไร้เชิดชู
ต้องรับรู้ หม่นหมอง ครองน้ำตา
     มองเข้าไป ในป่าพง กลับหลงทาง
แสนอ้างว้าง แก่งแย่ง แหล่งตัณหา
ปฏิรูป ที่ดิน รุกพนา
ใจอ่อนล้า ถูกบังตา ด้วยสินบน
     ในวงการ สีกากี มีขัดแย้ง
ทั้งกลั่นแกล้ง สังคม แสนสับสน
ผู้พิทักษ์ สันติราษฎร์ อลวน
ต้องอับจน ฆ่ากันเอง ไม่เกรงใคร
     ยุติธรรม กระบวนการ พาลย่ำยี
จนป่นปี้ เนื่นนาน กาลสมัย
ผู้ต้องขัง พักโทษ ตามหทัย
ด้วยกลไก กฎหมาย คล้ายอาธรรม์
     ยุคกาลี คนดี นี้อยู่ยาก
แสนลำบาก กายใจ ไร้สร้างสรรค์
สาธุชน ไร้สุข ทุกชีวัน
ต้องป้องกัน ระวังตัว กลัวคนเลว
     ยึดตัวบท กฎหมาย ยุติธรรม
ไม่เหลื่อมล้ำ ทำชั่ว กลัวแหลกเหลว
ทรงคุณค่า สมดั่ง ทองคำเปลว
ไกลหุบเหว หวังพิพัฒน์ วัฒนา
คนเรียนไพร
๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

 
ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

กำลังใจ
     สังคมนี้ คนดี ยังมีอยู่
พร้อมต่อสู้ ด้วยใจจริง อหิงสา
คุณภาพ ชีวิต ทุกชีวา
ต่อภายหน้า ร่มรื่น ชื่นหทัย
     ไม่ยินยอม พร้อมใจ ใครรังแก
ไม่ยอมแพ้ ฝ่ายอธรรม นำแก้ไข
จักรานรุก สร้างเสริม ด้วยเต็มใจ
เพื่อปวงไทย สุขสราญ นานนิรันดร์
     จักส่งเสริม คุณภาพ สิ่งแวดล้อม
จักนอบน้อม ธรรมชาติ อย่างสร้างสรรค์
เพื่อรักษา สมดุล อเนกอนันต์
ร่วมรังสรรค์ เพื่อชาติ ประชาไทย
     จักร่วมแรง แข็งขัน ฟันฝ่าสู้
ให้โลกรู้ กระจ่างใจ ไร้สงสัย
สิ่งแวดล้อม ธรรมชาติ ร่วมความนัย
กำลังใจ เพื่อต่อสู้ เคียงคู่กัน
คนเรียนไพร
๒๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

 
ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

หน้าที่ตน
     ดาวลืมฟ้า ปลาลืมชล คนลืมตัว
สร้างเมามัว ธรรมชาติ บาทวิถี
วิปริต ผิดอาเพศ มิคสัญญี
ละสิ่งดี เชิญชวน ควรสำแดง
     เมื่อดารา ควรระยับ กลับมืดมิด
ด้วยหลงผิด ลืมนภา ฟ้าสีแสง
ความมืดมิด ครอบงำ ไร้แจ่มแจ้ง
ทุกหนแห่ง มืดสลัว ไร้ตัวตน
     ในสายชล หากไร้ มัจฉาว่าย
ชีพคลับคล้าย แร้นแค้น แสนฉงน
มัสยา ไม่แหวกว่าย ในสายชล
แสนสับสน ในจริต ผิดมรรคา
     เกิดเป็นคน อย่าสับสน ในหน้าที่
สิ่งพึงมี อย่าลืมตน สร้างปัญหา
สุภาพชน สร้างชาติ บูรณา
ให้แกร่งกล้า ท้าโลก ไร้โศกตรม
     ทุกชีวา รู้ทำดี รับผิดชอบ
สนองตอบ ร่วมใจ ไร้ขื่นขม
อนุรักษ์ ธรรมชาติ แสนรื่นรมย์
สง่าสม คุณค่า ความเป็นไทย
     ทุกบทบาท วาดไว้ ในชีวิต
รู้ถูกผิด เจนจัด อัชฌาสัย
สยามชน คนในชาติ ก้าวหน้าไกล
ดำรงไว้ อัตตา หน้าที่ตน
คนเรียนไพร
๒๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗

 
ธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม โดย คนเรียนไพร

วนาพยากรณ์
     ประวัติศาสตร์ เนิ่นนาน พนาไพร
รู้จักใช้ รู้จักกิน ถวิลหา
รู้บำรุง อนุรักษ์ พัฒนา
ตลอดมา พนาอยู่ คู่ถิ่นไทย
     หลากพันธุ์ไม้ หลายสัตว์ป่า สมบูรณ์นัก
ด้วยรู้รักษ์ ผืนพนา ร่วมสมัย
ผลประโยชน์ มากมาย คลายแคลงใจ
ต่อนี้ไป ไพรสูญสิ้น ถิ่นอุดม
     ไพรพนา พยากรณ์ สอนรู้ว่า
ภายภาคหน้า สิ้นพนา พาขื่นขม
ทั่วแผ่นดิน ไร้หน้าชื่น ล้วนอกตรม
ทุกข์ระทม สูญสิ้น ถิ่นโลกา
     จากนี้ไป ได้เวลา พนาฟื้น
หวนกลับคืน มุ่งมั่น ปรารถนา
ร่วมแรงใจ คืนผืนไพร ให้พนา
นครา ประชาชี ร่วมมีชัย
คนเรียนไพร
๒๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๗