กลบทนายโรงลืมกรับ.. -๐ ทรัพย์แผ่นดิน โดย ศุกรหัศน์ ๐-

ขอบคุณรูปภาพต้นแบบจาก Internet

- กลบทนายโรงลืมกรับ -
-๐ ทรัพย์แผ่นดิน ๐-

๐ มีชายผู้เฒ่าเคราดก	งันงกนั่งเดินเขินขัด
หูตึงมืดตาสารพัด	เห็นชัดแก่ครันฟันเลาะ
ขรัวตามีบุตรสุดสวาท	ทายาทเชาว์ไม่ไหวเหมาะ
อยู่กระท่อม ทำกะ เฉพาะ	อาศัยเกาะ ถิ่นจำ พำนัก
หาปลามาได้ขายตลาด	เลี้ยงอาตม์ทำภาร งานหนัก
สองคนกับบุตรสุดรัก	รู้จักเก็บหอมรอมริบ

อยู่มาบิดาอาพาธ	ร้ายกาจ ของใด ไม่จิบ
ร่อแร่ หอบมี ถี่ยิบ	กระซิบเรียกลูกผูกชิด
ให้เขยิบเข้าไปใกล้อาสน์	โอวาทสอนบุตรสุดจิตต์

"พ่อคงไม่รอดชีวิต	ยิ่งคิดกลัวเข็ญเป็นทุกข์
ตัวเจ้า ต้องมี วีริยะ	มานะเพียบเพ็ญเป็นสุข
สัมมาอาชีพรีบรุก	หมั่นขุกคิดหนาอย่าลด
หาได้อย่าใช้ให้เติบ	กำเริบจ่ายชนจนหมด
รักษ์ให้งอกเงยเชยชด	เร่งงดเสี่ยงหาย อบายมุข
อนึ่งปวงมิตรคิดคบ	เลือกพบที่ร่วมทุกข์สุข
แนะดี จงจำ ทำนุก	ปลื้มปลุกทุกยามความรัก
ช่วยชุบอุปการ์ต่อมิตร	จ่อจิตต์จอดเกลอเสมอศักดิ์
เป็นผู้ควรอิงพิงพัก	จึงจักคบได้ไม่ประทุษฐ์

แลต้องวางตนจนเหมาะ	สงเคราะห์ บูรพชน จนบุตร
เมีย, ญาติ, ทาษ, ไพร่, ในชุด	เพื่อนมนุษย์, กษัตริย์, เทพ, พระ

พ่อก็ขัดสนจนทรัพย์	อาภัพเคราะห์กรรมจำผละ
เจ้าจงจำใส่ใจนะ	พ่อจะบอกไว้ให้คิด
เงินของพ่อมี สี่กระบอก	ย้อนยอกเงื่อนงำ จำปิด
ฝังไว้หลังเรือนเกลื่อนมิด	ใต้ต้นมะขวิด ทิศพายัพ"

สั่งเสร็จลมหวนป่วนอุระ	อัสสาสะ ขลุกขลัก ชักหงับ
หมดลมล้มขอนนอนพับ	ชีพดับลับโลก โอฆทุกข์

ฝ่ายบุตรสุดแสนแน่นโศก	วิโยคครวญร่ำปล้ำปลุก
เฝ้าเวียนเศียรนะซบซุก	ผุดลุกผุดนั่งยั้งคิด
แล้วนำศพไปไว้วัด	ตามขัด ทำบุญอุ่นจิตต์
แผ่กุศล ใจจุอุทิศ	เสร็จกิจโศกศัลย์รันทด

กลับสู่เคหาคว้าจอบ	รีบลอบ ออกทุ่ง มุ่งจด
"มะขวิด" คิดความตามพจน์	ไม่ลด ขุดด้น ค้นทรัพย์
วันแล้ววันเล่า เฝ้าขุด	อุตลุด ไม่ผ่อน นอนหลับ
ทั่วที่หลายไร่ได้นับ	นึกอับ ปัญญา หาธนะ
จึงพักหยุดนั่งยั้งคิด	จนจิตต์ เป็นไฉน ไม่ปะ
หรือพ่อพูดเผลอ ละเมอละ	คงจะไม่งงหลงพจน์

เสียแรงขุดไร่ไว้มาก	ตรำตรากเที่ยวค้นจนหมด
ทิ้งที่ไว้เปล่าเรางด	เพื่อทด จำต้องลองเพาะ
พันธุ์ไม้ เถาแตง แฟง ฟัก	ปลูกผักเราเห็นเป็นเหมาะ
คิดเสร็จรีบตัดลัดเลาะ	วิ่งเหยาะสู่บ้านร้านเจ๊ก
เลือกซื้อพันธุ์ฟักผักกาด	สมมาดกลับมาหาเหล็ก
ทำเสียม ขุดกลุ้ม หลุมเล็ก	วานเด็กปลูกเสร็จเมล็ดฟัก

ทำอยู่หลายวันพันธุ์หมด	น้ำรดทุกหลุมชุ่มผัก
ค่อยคลายอาวรณ์ นอนพัก	ประจักษ์ฉับไว ใบลิ
ต่อมางอกงามตามกฏ	ทั้งหมดทุกต้น ผลผลิ
เก็บขายเผดิมเริ่มริ	ปีติ ได้ยล ผลลัพธ์
เฝ้าทำ ทนระกำ ลำบาก	เหนี่อยยากผู้เดียวเคี่ยวขับ
มิช้าชุ่มชวยรวยทรัพย์	คิดขยับ ขยายงาน การรัด
ยกร่องทำสวนพรวนขุด	เปลี่ยนชุดไม้ใหญ่หลายขนัด
ปลูกส้ม นานาสารพัด	ปรนนิบัติเช้าค่ำน้ำรด

ล่วงมาได้ปีที่หก	ผลดก แก่งอม พร้อมหมด
เก็บขายงอกเงยเชยชด	ปรากฏ เพราะมี พีริยะ

วันหนึ่งตริได้ในจิตต์	หวนคิดถึงพ่อก็จะ
ทำบุญส่งไปให้ละ	วิสาขะ วันนี้ดีนัก
จึงเก็บส้มซ่ามาหีบ	คั้นบีบน้ำข้น คน ตัก
ทำน้ำ อัฎฐปาน หวานกั๊ก	ขลุกขลักรีบส่งตรงวัด
พระเทศน์สวดมนต์จนดึก	รู้สึกคอแห้งแข็งขัด
ฉันน้ำสำเนียงเสียงชัด	บำบัดหิวตรำสัมฤทธิ์
ท่านจึงอำนวยอวยสวัสดิ์	พิพัฒน์ ชนมะ ประสิทธิ์
จงได้บรรลุ จตุรพิธ	พรกิจ สมมาดปรารถน์เทอญฯ

	"ทรัพย์แผ่นดิน"
	โดย ศุกรหัศน์

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลบทนายโรงลืมกรับ.. -๐ ทรัพย์แผ่นดิน โดย ศุกรหัศน์ ๐- (อ่าน 3936 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้