เรื่อง ปลาทูไหม้

แม่ของผม เป็นคนทำอาหารที่บ้านประจำทุกวัน
คืนหนึ่งหลังจากที่แม่ทำงานหนักมาตลอดทั้งวัน
แม่กลับบ้านมาด้วยความเหนื่อยล้า และทำอาหารเย็นให้เราตามปกติ
ที่โต๊ะอาหาร แม่วางจานที่มีปลาทูไหม้เกรียมบนโต๊ะ ต่อหน้าพ่อและทุก ๆ คน
ผมรอว่า แต่ละคนจะว่าอย่างไร
แต่..พ่อไม่พูดอะไร และตั้งหน้าตั้งตากินปลาทูไหม้ตัวนั้น
และหันมาถามผมว่า ที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง

คืนนั้น หลังอาหารเย็น ผมจำได้ว่า ได้ยินแม่ขอโทษพ่อที่ทอดปลาทูไหม้
และผมไม่เคยลืมที่พ่อพูดกับแม่เลย
"โอย..ผมชอบปลาทูทอดเกรียม ๆ อร่อยมากนะแม่"

คืนต่อมา ผมเก็บคำถามในใจก่อนนอน และถามพ่อว่า
"พ่อชอบปลาทูทอดเกรียม ๆ จริง ๆ เหรอ"
พ่อลูบหัวผม และตอบว่า
"แม่ของลูก ทำงานหนักมาทั้งวัน ปลาทูไหม้ ๑ ตัว ไม่เคยทำร้ายใคร
แต่คำพูดที่ต่อว่ากันนั้นต่างหาก ที่จะทำร้ายกัน"

"ชีวิตคนเรา เต็มไปด้วยความไม่สมบูรณ์แบบ และแต่ละคนก็ไม่ได้เกิดมาสมบูรณ์แบบ
ตัวเราเองก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าใคร ๆ

แต่ที่พ่อเรียนรู้ในช่วงชีวิตคือ..
การเรียนรู้ที่จะยอมรับความผิดของคนอื่น และของตัวเอง
การเลือกที่จะยินดีกับความคิดต่างของแต่ละบุคคล
เป็นสิ่งสำคัญในการรักษาชีวิตครอบครัว
ให้มีความสุข และยืนยาว

ชีวิตเรา สั้นเกินกว่าที่จะตื่นขึ้นมา พร้อมกับความเสียใจ
ที่ว่าเราทำผิดกับคนที่เรารัก และรักเรา ให้ดูแล และทะนุถนอม
คนที่รักเรา และพยายามเข้าใจ ให้อภัย จะดีกว่า

**ถ้าเรารู้ เราจะทำไหม? **

๐ เราจะบีบแตรใส่คนที่ยืนยึกยุกริมถนนแยกที่ผ่านมามั้ย
ถ้าเรารู้ว่าเขาใส่ขาเทียม
๐ เราจะเบียดชนคนข้างหน้าที่เดินช้ามากมั้ย
ถ้าเรารู้ว่าเขาพึ่งตกงาน
๐ เราจะขำคนที่แต่งต้วเชยมั้ย
ถ้าเรารู้ว่าเขามีชุดเก่งแค่ชุดเดียว
๐เราจะหมั่นไส้ ลุงที่หัวเราะเสียงดังลั่นคนนั้นมั้ย
ถ้าเรารู้ว่า แกเป็นมะเร็ง
๐ เรารู้แจ่มแจ้งเสมอว่า ชีวิตเรากำลังเจอกับอะไร
แต่เราไม่มีวันรู้ว่า
"คนที่เราเจอ - กำลังเจอกับอะไร"

โลกกว้างกว่าเงาของเรา และโลกก็ไม่ได้หมุนรอบตัวเรา

มองข้ามเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ไปบ้าง
ให้โอกาสและให้อภัย มีความเข้าใจซึ่งกันและกัน
จะได้รักและอยู่ด้วยกันอย่างยั่งยืนยาวนาน

ขอบคุณข้อมูลทางไลน์ค่ะ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: เรื่อง ปลาทูไหม้ (อ่าน 6642 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้