|
หัวข้อ: ขาดไหบ่ได้ เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 12, พฤศจิกายน, 2560, 06:00:50 AM ร้านรวงขึ้นราคาห้าหกเท่า แกล้งคอเหล้าอย่างข้าน่าสงสาร คนเคยดื่มลืมคืนตื่นซมซาน เคาะช้อนจานยามเย็นเล่นดนตรี ทั้งที่รู้สุราคือยาพิษ เฮ่อมันติดขวดแก้วเสียแล้วนี่ วันละตองสองก๊งก็ยังดี ล่อเปรมปรีด์ถึงคลานมีงานบุญ โลกแตกปริพินาศถ้าขาดเหล้า เพียงสร่างเมาขยับตัวหัวมึนหมุน คำเพื่อนรักทักทอบ่เป็นคุณ โกรธเฉียวฉุนดังบ้าหูตาลาย ทำนักเลงเก่งกร่างกลางถนน พบผู้คนเขาเพลียด่าเสียหาย แยกต้นทางกลางซอยเชื่อบ่อยราย ไม่ยอมขายหน่ายหนี้บัญชียาว หมดทางดิ้นสิ้นหอมเหล้าย้อมสี เปลี่ยนดีกรีเซี่ยงชุนฉุนเหล้าขาว น้อยพอปลื้มลืมอยากมากครั้งคราว เปิดปากหาวคอยเศษยื่นเมตตา ลองเหล้าเถื่อนถูกค่าห้าหกเท่า เหลือแต่เจ้าเคียงคู่อยู่กับข้า ชมเดือนพราวดาวน้อยลอยนภา สุขอุรากว่าใดกอดไหนอน รพีกาญจน์ |