|
หัวข้อ: ชีวิตรำพัน เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 24, เมษายน, 2559, 09:19:27 PM เมื่อเราแก่ลงไปสู่วัยเกษียณ เริ่มขีดเขียนรำพึงถึงความหลัง ความเปลี่ยนแปลงของชีวิตอนิจจัง ไม่จีรังทั้งสังขารและลาภยศ จากที่เคยมีคนคอยรายล้อม เขาก็พร้อมจากไปไม่ปรากฏ จากที่มีคนค้อมน้อมประนต ก็หายหดหมดไปไร้คนเยือน คงเหลือแต่โฉมตรูคู่ชีวิต เป็นคู่คิดเสวนาประสาเพื่อน เป็นผู้แก่ผู้เฒ่าอยู่เฝ้าเรือน วันปีเดือนผ่านไปไม่รอเรา สูงสุดสู่สามัญอันเรียบง่าย วัยสุดท้ายมาถึงจึงเงียบเหงา ตั้งสติรู้เท่าทันเพื่อบรรเทา จิตปล่อยวางว่างเปล่าเบาสบาย |