พิมพ์หน้านี้ - ขอเพียงสิทธิ์ได้ไหม

(http://upic.me/i/vn/xgvsn.jpg) (http://upic.me/show/57145187)

ขอเพียงสิทธิ์ได้ไหม

ฉันกลับมาหาเธออย่างเก้อเขิน
เคยถูกเมินหน้าม้านเมื่อกาลก่อน
ยังขลาดขลาดหวาดไหวในอาวรณ์
มีภาพหลอนหยามหยันให้ฉันอาย

กาลนั้นฉันทุกข์ยากมากปมด้อย
เหมือนหิ่งห้อยหาญแข่งแสงจันทร์ฉาย
วัยรุ่นบ้านนอกเพียงคนเลี้ยงควาย
เกิดแก่ตายไม่ต่างอย่างชาวนา

มีปัจจุบันอนาคตกำหนดแน่
ไถดะแปรหว่านดำชำข้าวกล้า
เกี่ยวขนนวดเก็บขายหลายราคา
มีผักปลาอาหารอันจำเจ

เผยอหน้าอ้าปากขอฝากมิตร
เธอบัณฑิตร่างเปรียวเขี้ยวเสน่ห์
ปุถุชนเหมือนกัน....ฉันคะเน
หากร่วมเห่สิเนหาคงร่าเริง

แต่ผิดคาดพลาดหวังทั้งถูกหยัน
วิมานฝันที่สร้างต้องค้างเติ่ง
ความอายไล่ฉันเริดกระเจิดกระเจิง
ซุ่มฝึกเชิงชาตรีชุบชีวิต

หวนกลับมาหาเธอยังเก้อเขิน
เกรงถูกเมินเหมือนวันมาหาบัณฑิต
แข็งใจกล้าอ้าปากบอกฝากมิตร
ขอเพียงสิทธิ์อยู่ใกล้ได้ไหมเธอ

@ เต็ม อภินันท์ รับฝากจาก ภมรมาลย์
๙ ตุลาคม ๒๕๕๘ / ๑๙.๐๐ น.
* ขอบคุณเจ้าของภาพจากอินเตอร์เน็ต *

เมื่อก่อนกาลนานนั้นครั้นหวนคิด
เป็นบัณฑิตจบใหม่กำลังเห่อ
เพื่อนพ้องต่างชอบชมรุมล้อมเจอ
ร่วมเสนอสัมพันธ์แบ่งปันมิตร

เพื่อนมากจนล้นตาเหลือกว่านับ
มีทั้งรับ-ปฏิเสธกั้นเขตปิด
มีทั้งดีและร้ายมิวายคิด
กลัวเจอผิดเพราะภาพที่ฉาบไว้

อาจจะเป็นความคิดที่ผิดแผก
ความคิดแยกตาเห็นก็เป็นได้
เห็นเธอคล้ำดำแดดแผดเผาวัย
ดำนาไถข้าวกล้าใบหน้ามอม

ไม่ได้มองลึกในถึงใจนั้น
จิตคงมั่นบริสุทธิ์ดุจข้าวหอม
ความจริงใจไมตรีประนีประนอม
เธอมีพร้อมทั้งเรือนกว่าเพื่อนพ้อง

เปิดใจรับกลับมาครั้งคราใหม่
มอบสิทธิ์ให้เคียงข้างมิขัดข้อง
ยื่นนิ้วก้อยน้อยเรียวเกี่ยวประคอง
เบิกทุ่งนาสีทองกันสองคน

มยุเรศ เมรี
๘ / ๑๒ /๒๕๕๘

บ้านกลอนน้อย - กลอนสบายๆ สไตล์ลิตเติลเกิร์ล