|
หัวข้อ: ~กอด(ก่อน)ลา~ เริ่มหัวข้อโดย: อโศกน้ำ ที่ 19, ธันวาคม, 2557, 04:08:33 PM (https://i.ibb.co/0D8RPb0/997091-559287240883028-8978285450931495090-n.jpg) (https://imgbb.com/) ~กอด(ก่อน)ลา~ ทุกข์ระทม...ขมขื่นค่ำคืนนี้ ดวงฤดีดุจมีดคมกรีดเฉือน รู้รักร้างลางแจ้งสำแดงเตือน กาลลับเลื่อนล่มร้าว...ก่นกล่าวลา จับจริต....พิศเผยคนเคยรัก เสือกไสผลักผิดแผกเปลี่ยนแปลกหน้า ถามถวิลสิ้นแล้วว่างแววตา เหลือทีท่าทำเฉย....เฉลยเป็น จำจรจาก....ยากกลับก็รับรู้ ช้ำเกินกู่เก็บไว้แสร้งไม่เห็น แม้'อกร้าวราวจะแตกกระเซ็น ยิ้มยากเข็ญขมขื่น....จักฝืนทำ .........~~~......... ขออ้อนออด....กอดกลืนข้ามคืนนี้ ได้ไหมพี่เพียงยืมครู่ดื่มด่ำ ก่อนแยกย่างคว้างหลงเหลือทรงจำ ล่องกลืนกล้ำกรากเชี่ยว....ช้ำเดียวดาย เถอะวิงวอน....กรสองตระกองนั้น ช่วงสุขสันต์เสี้ยวยามมีความหมาย ก่อนตัวพี่ลี้ลับเร้นกลับกลาย ขอกกก่ายกรุ่นรัก....กอดกักตุน จักมิลืม.....ดื่มด่ำคืนค่ำนี้ อิงอกพี่ผิงให้อวลไออุ่น กอบโกยกักรักล้นเป็นต้นทุน ตักตวงกรุ่นก่อนสิ้น....กายกลิ่นจาง โปรดเมตตา...ช้าก่อนวิงวอนพี่ กลั้นวลีไว้ลาเมื่อฟ้าสาง เผื่อเพลิงสุมรุมเร้าเจ็บเบาบาง รอน้องสร่างเศร้าสร้อย...นะ!ค่อยจร อโศกน้ำ ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เนตค่ะ. หัวข้อ: Re: ~กอด(ก่อน)ลา~ เริ่มหัวข้อโดย: Black Sword ที่ 20, ธันวาคม, 2557, 08:19:23 AM แขนทั้งสองตระกองกอดเจ้ายอดขวัญ ต้องจากกันร้างไกลเกินไถ่ถอน ยินเสียงร่ำพร่ำเรียกยังเพรียกวอน ว่าช้าก่อนรอเช้าร้าวดวงมาน ขออิงแอบแนบใจรับไออุ่น อ่อนละมุนละเมียดรับสดับขาน แม้นจากจรตอนนี้ฤดีดาล คงร้าวรานร่นล้าด้วยอาลัย จะหักจิตคิดจากยิ่งยากยิ่ง แปลบประวิงวุ่นหวั่นกระนั้นไหน ลำบากแล้วแคล้วล่องด้วยหมองใจ เริ่มหวั่นไหววูบวาบเอิบอาบทรวง แต่จำจากพรากเจ้านะคราวนี้ แม้นฤดีโศกเศร้าภูเขาหลวง ใช่สิ้นรักหักหาญหรือลาญลวง แต่เป็นช่วงเข้ากะ.. ตอนเที่ยงคืน ฯ : . - Black Sword - (หมู มยุรธุชบูรพา) หัวข้อ: Re: ~กอด(ก่อน)ลา~ เริ่มหัวข้อโดย: อโศกน้ำ ที่ 20, ธันวาคม, 2557, 09:56:52 AM พิไรกอดออดอ้อนวิงวอนพี่ เมินวจีแจกแจงแถลงยื่น กระโดดอ้อมคร่อมหลังพี่ทั้งยืน ด้วยสุดฝืนการอยู่เพียงผู้เดียว . สะอื้นพร่ำร่ำไห้อย่าไปนะ น้องกลัวอ่ะโอบพลันตัวสั่นเหลียว อีด่างหมาพาหวั่นหอนกันเกรียว น่ากลัวเชียวจริงนะพี่เหมือนผีมา . จริงๆนะ :a014: อโศกน้ำ หัวข้อ: Re: ~กอด(ก่อน)ลา~ เริ่มหัวข้อโดย: เฟื่องฟ้า ที่ 20, ธันวาคม, 2557, 01:27:12 PM พิศเพียงคำด่ำดื่มปลื้มให้เห็น ทุกถ้อยเน้นพร่ำพรอดแสนออดอ้อน วจีร้อยละห้อยไห้ใจอาวรณ์ ถ้วนทุกตอนตอกย้ำความคำนึง อยากให้ยืมอ้อมกอดพร่ำพรอดบ้าง ยามอ้างว้างเพราะพิษความคิดถึง เห็นเพียงเงาสีเทาห่มลมรำพึง พัดวูบหนึ่งลับหายสุดสายตา วาริน ๒๐/๑๒/๕๗ :AddEmoticons00920: |